ترک‌ها چگونه حرف می‌زنند؟
ترک‌ها به زبانی که به همین نام خوانده می‌شود حرف می‌زنند. زبان ترکی، لهجه‌های گوناگونی دارد. مثلاً ترکی ترکهای ساکن استان خراسان شمالی با ترکی قشقایی‌های شیراز، ضمن شباهت فراوان، تفاوت‌های اندکی هم دارد. ترکی ساکنان چهار استان اصلی ترکنشین تقریباً مشابه هم است. با وجود برخی کلمات مشترک، ترکی با فارسی خیلی تفاوت دارد. برای مثال عددهای یک تا پنج در ترکی می‌شود: بیر، ایکی، اوچ، دورد، بیش. الفبا و خطّ نوشتاری زبان ترکی شبیه همان خطّی است که در فارسی و عربی استفاده می‌شود.
جیران و یاشار خواهر و برادرند. جیران ریزه میزه و لاغر است. کسی باور نمی‌کند او از عهده‌ی بسیاری از کارها بربیاید.
یاشار هم چند کار را با هم انجام می‌دهد. آن وقت مادربزرگ لبخندزنان می‌گوید: «اوغول بالا! ایکی قارپیزتوتماق اولماز بیرالده (پسرجان، با یک دست نمی‌توان دو تا هندوانه را برداشت). یاشار هم که با فرهنگ خودشان آشناست، می‌خندد و می‌گوید: «ننه، سندن حرکت، الله دان برکت (مادربزرگ، از تو حرکت، از خدا برکت).
آداب و رسوم ترک‌ها
بخش بزرگی از آداب و رسوم ترک‌ها، همان آداب و رسوم بقیّه‌ی ایرانیان است؛ ولی در میان همه‌ی اقوام، کارهایی هست که مخصوص مردم یک منطقه و قوم خاص است.
قاباقلاما، از سنّت‌های قدیمی بعضی از ترک‌هاست. جیران و یاشار، سال گذشته این مراسم را در روستای محلّ زندگی پدربزرگ و مادربزرگشان از نزدیک دیدند. آن‌ها، از چند روز مانده به ماه رمضان، هر غروب همراه پدربزرگ به پشت‌بام می‌رفتند و منتظر می‌ماندند تا هلال ماه را ببینند. شب اوّل ماه رمضان، پدربزرگ همین که ماه را دید، آینه‌ی جیبی‌اش را درآورد، به آن نگاه کرد و صلوات فرستاد.
لباس محلّی ترک‌ها
لباس محلّی، لباسی است که مردم یک منطقه می‌پوشند. این لباس نشان می‌دهد که مردم آن منطقه از یک قوم خاص هستند. لباس محلّی، آداب و رسوم و حتّی ویژگی‌های آب و هوایی یک منطقه را نشان می‌دهد. لباس محلّی ترک‌ها، بسیار گوناگون و رنگارنگ است و لباس زنان، مردان و بچّه‌ها با هم فرق دارد. لباس ایلات عشایر ترک‌زبان منطقه مغان در استان اردبیل، زیبا و مانند طبیعت خوش‌رنگ این منطقه، هفت‌رنگ است.
کاری برای دوستی بیشتر
اگر دوست ترک‌زبانی دارید، از او بخواهید یکی از ضرب‌المثل‌ها یا اشعار ترکی معروف در زمینه‌ی دوستی را با ترجمه‌ی فارسی آن به شما یاد بدهد.