عنوان یافته‌هایی که در مقاله به آن‌ها پرداخته شده است:
• ۴۸ درصد دانش‌آموزان ولز ۳ تا ۱۱ ساله شیفته ورزشاند۱ و سه جلسه یا بیشتر در هفته به دوره‌های فوق برنامه ورزشی یا باشگاه‌های ورزشی عمومی می‌روند، اگرچه در سال ۲۰۱۳ این میزان ۴۰ درصد بوده است.
• تقریباً تعداد دانش‌آموزان ابتدایی و متوسطه اول که شیفته ورزشاند با هم برابر است؛ ۴۹ درصد دانش‌آموزان ابتدایی ۳ تا ۶ ساله و ۴۸ درصد دانش‌آموزان متوسطه اول ۷ تا ۱۱ ساله.
• تفاوت جنسیت در میزان مشارکت وجود دارد، زیرا ۵۲ درصد پسران و ۴۹ درصد دختران شیفته ورزشاند.
• مشارکت دانش‌آموزان با توجه به سن، قومیت، ناتوانی و میزان نسبی محرومیت۲ متفاوت است. این بررسی در سال ۲۰۱۵ نشان داده است که در مقایسه با ولز۳ به‌عنوان یک جامعه، درصد بالاتری برای موارد زیر ثبت شده است:
• دانش‌آموزان ۵ و ۶ ساله (۵۲ درصد)؛
• دانش‌آموزان بریتانیایی با نژاد ترکیبی و همچنین دانش‌آموزانی که پدر و مادر سیاه‌پوست دارند (۵۲ درصد)؛
• دانش‌آموزان مدارسی که محرومیت کمتری۴ دارند (۵۴ درصد)؛
• دانش‌آموزان دوره متوسطه اول که ولزی بودهاند (۵۵ درصد).
• درس تربیت‌بدنی برای ۶۵ درصد دانش‌آموزان خیلی لذت‌بخش بوده است و ۵۳ درصد دانش‌آموزان از ورزش کردن بعد از مدرسه یا وقت ناهار در باشگا‌ه‌ها (دوره‌های فوق برنامه ورزشی) به میزان زیاد لذت برده‌‌اند.
• ۶۲ درصد از دانش‌آموزان معتقدند که درس تربیت‌بدنی و ورزش مدرسه در داشتن سبک زندگی سالم کمک زیادی به آن‌ها می‌کند.
اشاره
چشم‌انداز ورزش ولز، اولویت‌های روشنی را مشخص می‌کند. هدف ولز این است که هر کودک برای زندگی کردن شیفته ورزش باشد و ولز به دنبال رقابت ملی در این زمینه است.
بررسی ورزش مدارس، بررسی برخط۵ دانش‌آموزانی است که در ورزش مشارکت می‌کنند و چشم‌انداز مدرسه بر مبنای تربیت‌بدنی و ورزش است. آخرین بررسی ورزش مدارس ولز از چهاردهم آوریل تا بیست‌و‌یکم ژوئن ۲۰۱۵ انجام شده است.
دانش‌آموزان پرسش‌نامه‌ای را در مورد مشارکت و گرایش به ترتیب بدنی و ورزش تکمیل می‌کنند. به‌علاوه، در هر مدرسه از یکی از کارکنان خواسته میشود که درباره چشم‌انداز تربیت‌بدنی و ورزش مدرسه پرسش‌نامه‌ای را تکمیل کند. این پرسش‌نامه‌ها را اغلب آموزگار درس تربیت بدنی مدارس ابتدایی یا مدیر تربیت‌بدنی مدارس متوسطه اول تکمیل می‌کند.
اطلاعات حاصل از این بررسی، این امکان را به ورزش و همکاران ورزشی ولز می‌دهد که روند فعالیت‌های ورزشی شامل مشارکت اجتماعی و مشارکت در مدارس را به‌طور استراتژیک نظارت و پیگیری کنند. همچنین، چشم‌انداز تربیت‌بدنی، ورزش مدارس و گرایش آموزگاران و دانش‌آموزان را به تربیت‌بدنی و ورزش دنبال می‌کند. این موضوع، مبنایی برای شکل‌گیری خط‌مشی و تمرین‌های ورزشی فراهم می‌کند.
آمار گزارش‌شده در این مقاله و محتوای جداول ضمیمه شده، دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله مدارس را مورد توجه قرار می‌دهد. در بررسی سال ۲۰۱۵، ۱۱۵۰۳۹ دانش‌آموز ۳ تا ۱۱ ساله و ۱۰۹۴ آموزگار پرسش‌نامه بررسی ورزش مدارس را تکمیل کرده‌اند.تعداد شرکت‌کنندگان در این بررسی نسبت به سال ۲۰۱۳ افزایش داشته است؛ به همین دلیل، تاکنون این بزرگ‌ترین بررسی در کشور بریتانیا درباره جوانان و ورزش است.
این مقاله، خلاصه‌ای از چشم‌انداز و مشارکت‌های ورزشی ولز را گزارش می‌دهد.
تربیت‌بدنی در برنامه درسی
بیش از ۱۵ سال است که آموزگاران درس تربیت‌بدنی مدارس ابتدایی و مدیران تربیت بدنی مدارس متوسطه اول، پرسش‌نامه‌ای را درباره چشم‌انداز تربیت‌بدنی به نمایندگی از مدارس خود، هر دو سال یک بار تکمیل کرده‌اند. در سال ۲۰۱۵، تعداد ۹۰۱ پاسخ‌نامه از مدارس ابتدایی و ۱۹۳ پاسخ‌نامه از مدارس متوسطه اول دریافت شده است.
شکل ۱ گزارشی از روند میانگین زمانی برای برنامه درسی تربیت‌بدنی را در هفته نشان می‌دهد. در سرتاسر ولز، به طور متوسط ۱۰۰ دقیقه تربیت‌بدنی در همه گروه‌های سنی ۳ تا ۱۱ ساله ارائه شده است. در مرحله کلیدی دوم (دانش‌آموزان مدارس ابتدایی ۳ تا ۶ ساله) به‌طور میانگین ۱۰۱ دقیقه تربیت‌بدنی در هفته ارائه شده است. در مراحل کلیدی سوم و چهارم (دانش‌آموزان مدارس متوسطه اول ۷ تا ۱۱ ساله) به‌طور میانگین ۹۸ دقیقه تربیت‌بدنی در هفته ارائه شده است.
شیفته ورزش بودن: تکرار مشارکت
بررسی ورزش مدارس از سال ۲۰۱۱، تصویر دقیقی از تکرار مشارکت به ارمغان آورده است. این موضوع، اجازه می‌دهد تعداد جلساتی را که دانش‌آموزان در طول هفته در ورزش‌های سازمان‌یافته یا تفریحی خارج از برنامه درسی شرکت می‌کنند، مشاهده کنیم. در سال ۲۰۱۵، در ولز ۴۸ درصد دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله سه جلسه یا بیشتر در هفته در فعالیت‌های سازمان‌یافته‌ای به غیر از زمان برنامه درسی (برای مثال دوره‌های فوق برنامه ورزشی یا باشگاه ورزشی) شرکت داشته‌اند. این وضعیت در ورزش ولز به شیفتگی دانش‌آموزان به ورزش اشاره دارد. از سال ۲۰۱۱ تعداد دانش‌آموزانی که شیفته ورزشاند افزایش یافته است؛ ۲۷ درصد کل دانش‌آموزان سه جلسه یا بیشتر در هفته در برنامه‌های ورزشی شرکت کرده بودند و در سال ۲۰۱۳، ۴۰ درصد آن‌ها شیفته ورزش شده‌اند. به‌طور کلی در دوره‌های تحصیلی تفاوت کمی وجود دارد. اکنون ۴۸ درصد دانش‌آموزان دوره متوسطه اول و ۴۹ درصد دانش‌آموزان دوره ابتدایی شیفته ورزشاند. شکل۲ درصدی از دانش‌آموزانی را نشان می‌دهد که در بیش از سه بررسی اخیر شیفته ورزش بودهاند.
در بررسی سال ۲۰۱۳ برای اولین بار داده‌ها برای توصیف میزان مشارکت ورزشی در گروه‌های قومی مختلف در دسترس قرار گرفت. بررسی سال ۲۰۱۵ براساس این داده‌ها صورت می‌گیرد. در جدول ۱، تفاوت در میزان مشارکت به تفکیک نژاد و جنسیت نشان داده شده است.
طبق بررسی سال ۲۰۱۳، دختران شیفته ورزش بریتانیایی- آسیایی/ آسیایی پایین‌ترین درصد مشارکت در فعالیت‌های ورزشی را داشتند، در حالی که ۲۰ درصد این افراد سه جلسه یا بیشتر در هفته در فعالیت‌های ورزشی شرکت کرده بودند. با وجود اینکه درصد مشارکت این گروه کمتر از میانگین باقی مانده بوده؛ اما میزان مشارکت آن‌ها در فعالیت‌های ورزشی از سال ۲۰۱۳ افزایش داشته است به‌طوری که در سال ۲۰۱۵، ۲۸ درصد از آن‌ها شیفته ورزش بودهاند.
به‌طور کلی، دانش‌آموزان نژاد ترکیبی و بریتانیایی نژاد سیاه/ سیاه بیشترین درصد مشارکت را به تناوب داشته‌اند (۵۲ درصد)، در حالی که در سال ۲۰۱۳، دانش‌آموزان نژاد ترکیبی و سفید‌پوست گروه‌هایی هستند که بیشتر شیفته ورزش بودهاند.
ارزیابی شیفتگی به ورزش برای دانش‌آموزان مختلف که در فعالیت ورزشی شرکت می‌کنند، می‌تواند با در نظر گرفتن تعداد جلسات در هفته به جزئیات بیشتر یا فعالیت کمتر یا بیشتر دانش‌آموزان بینجامد. شکل۲ تفاوت‌ها را به تفکیک جنسیت برای دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله نشان می‌دهد.
همان‌طور که در بالا بیان شد، «شیفته ورزش بودن» یک ارزیابی ترکیبی از فعالیت در خارج از درس تربیت‌بدنی است، مثل تعداد جلساتی که یک دانش‌آموز در هفته در هر دو فعالیت فوق‌برنامه مدرسه و باشگاه ورزشی عمومی شرکت می‌کند.
شناخت ساختار ارزیابی این شیفتگی می‌تواند موجب شناسایی همکاری‌های مختلف و تأثیر دستاوردهای آن شود. برای مثال، یک دانش‌آموز می‌تواند با شرکت در سه جلسه فوق‌برنامه ورزشی مدرسه شیفته ورزش شود، اما ممکن است امکان دسترسی به هر فرصت خارج از مدرسه را از دست بدهد. به‌همین ترتیب، ممکن است میزان بالایی از مشارکت اجتماعی وجود داشته باشد، اما میزان مشارکت در فوق‌برنامه‌ها کمتر باشد.
اغلب، به‌دلیل وجود موانع کاربردی همراه با کمبود امکانات، ممکن است دانش‌آموزان به ورزش دسترسی نداشته باشند. به‌علاوه، ممکن است احساس کنند این موضوع پیشنهاد مناسبی برای نیازهایشان نیست و بنابراین تصمیم بگیرند که در دوره فوق‌برنامه ورزشی شرکت نکنند. شکل ۳ تکرار مشارکت در برنامه‌های فوق‌برنامه ورزشی و باشگاه‌های ورزشی عمومی را با استفاده از ارزیابی «حداقل یک بار در هفته» نشان می‌دهد.
داده‌ها نشان می‌دهند که درصد بیشتری از دانش‌آموزان (حداقل یک بار در هفته) در برنامه باشگاه‌های ورزشی عمومی در مقایسه با دوره‌های فوق‌برنامه ورزشی شرکت می‌کنند. نسبت کمتری از دانش‌آموزان مدارس متوسطه اول در دوره‌های فوق‌برنامه ورزشی مشارکت می‌کنند و میزان مشارکت دانش‌آموزان دختر اندکی کمتر از دانش‌آموزان پسر است (شکل۴).
وضعیت اجتماعی- اقتصادی و مشارکت
در ولز، از درصد دانش‌آموزان هر مدرسه که واجد شرایط مدارس با وعده غذایی رایگان هستند، به‌عنوان شاخص ارزیابی وضعیت اجتماعی- اقتصادی بچه‌های مدارس استفاده میشود. مدارسی که در این بررسی مشارکت داشتند، در یکی از چارک‌های مدارس با وعده غذایی رایگان (۴-FSM۱) قرار گرفته‌اند. چارک اول مدارس با وعده غذایی رایگان درصد کمی از دانش‌آموزان واجد شرایط استفاده از وعده غذایی رایگان (دریافت غذای رایگان در مدرسه) را در بر می‌گیرد که حداقل شرایط محرومیت را دارند و چارک چهارم مدارس با وعده غذایی رایگان، درصد بیشتری از دانش‌آموزانی را دربرمی‌گیرد که واجد شرایط استفاده از وعده غذایی رایگان هستند و دارای محرومیت بیشترند.
شکل ۵ درصد دانش‌آموزانی را که شیفته ورزشاند با توجه به قرار گرفتن در چارک مدرسه با وعده غذایی رایگان نشان می‌دهد.
از سال ۲۰۱۱ درصد دانش‌آموزانی که شیفته ورزشاند افزایش یافته است. این الگوی مشارکت مشابه سه بررسی اخیر بوده است. میان دانش‌آموزان شیفته ورزش در چارک اول مدارس با وعده غذایی رایگان در مقایسه با چارک چهارم مدارس تقریباً ده درصد تفاوت وجود دارد.
شیفتگی به ورزش و ناتوانی
در این بخش دانش‌آموزان به این پرسش که «آیا نقص یا ناتوانی دارند یا خیر؟» پاسخ می‌دهند. در سال ۲۰۱۳، ۳۱درصد دانش‌آموزان با پاسخ مثبت و ۴۱ درصد دانش‌آموزان با پاسخ منفی شیفته ورزش بودهاند. شکل ۶ درصد دانش‌آموزان شیفته ورزش در سال ۲۰۱۵ را با توجه به ناتوانی و جنسیت نشان می‌دهد.
دانش‌آموزان در چه ورزش‌هایی شرکت می‌کنند؟
ورزش‌های فوق برنامه
در جدول ۲، فعالیت‌های برتری که احتمالاً گروه‌های ۳ تا ۱۱ ساله در آن مشارکت داشته‌اند، با توجه به جنسیت و درصد همکاری دانش‌آموزان در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ نشان داده شده است.
در سه بررسی اخیر، در ورزش‌هایی که جزء ده فعالیت برتر فوق برنامه بودهاند، تغییر بسیار کمی دیده شده است.
مشارکت در باشگاه ورزشی عمومی
دانش‌آموزان در پاسخ به این پرسش که «چه ورزش‌هایی را در باشگاه‌های ورزشی انجام می‌دهند؟» می‌گویند: «ورزش‌هایی که در مدارس وجود ندارد.» در سال ۲۰۱۵ در میان همه دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله، فوتبال با ۳۴درصد مشارکت و بعد از آن ورزش شنا با ۳۳ درصد مشارکت، محبوب‌ترین ورزش‌ها بودهاند.
با توجه به جنسیت، فوتبال ورزشی بود که دانش‌آموزان پسر در یک باشگاه ورزشی، بیشتر از مدارس خود به آن پرداخته بودند (۵۱ درصد مشارکت) و بعد از آن راگبی (۳۱ درصد) قرار داشت. دانش‌آموزان دختر، بیشتر به شنا (۳۶ درصد) و بعد از آن به حرکات موزون (۲۹درصد) پرداخته بودند. در جدول ۳ ده ورزش برتر سال ۲۰۱۵ همراه با مقادیر مربوط به بررسی‌های سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ نشان داده شده‌اند.
برنامه‌های دیگر، مشارکت‌های غیرر سمی
به غیر از توجه به ورزش مدارس و باشگاه‌های ورزشی عمومی، این پرسش مطرح میشود که آیا دانش‌آموزان در فعالیت‌ها و ورزش‌های مختلف یا «هر جای دیگر» مثل خانه، پارک‌ها یا مراکز تفریحی، مشارکت می‌کنند. این موضوع، ارزیابی از مشارکت دانش‌آموزان در فعالیت‌های غیررسمی است.
در دو جدول ۴ و ۵، ده فعالیت برتر دانش‌آموزان که احتمالاً آن‌ها را بیشتر از مدارس و باشگاه‌های ورزشی انجام می‌دهند، نشان داده شده است.
دویدن و پریدن فعالیت جدیدی است که در بررسی سال ۲۰۱۵ اضافه شده و شامل فعالیت‌های گسترده‌ای از جمله دویدن تفریحی، دویدن در پارک و همایش‌های دو همگانی میشود.
گرایش به تربیت بدنی و ورزش
در سال ۲۰۱۳ بررسی‌ها نشان داده‌اند که میزان نشاط و شادابی، توانایی و اعتماد‌به‌نفس با احتمال شیفتگی دانش‌آموزان به ورزش ارتباط دارد.۱۰
لذت‌بخش بودن
جدول ۶ نشان می‌دهد که دانش‌آموزان از شرکت در سه برنامه مختلف دروس تربیت‌بدنی، باشگاه‌های ورزشی مدارس (دوره‌های فوق برنامه ورزشی) و ورزش خارج از مدارس (ورزش‌های عمومی) لذت می‌برند.
از دانش‌آموزان سؤال میشود که «چقدر از ورزشی که برای آن‌ها برنامه‌ریزی شده است، لذت می‌برند؟» و آن‌ها می‌توانند به‌صورت «زیاد»، «کم» و «اصلاً» به این سؤال پاسخ دهند.
جدول ۶ درصد دانش‌آموزانی را که پاسخ «زیاد» را انتخاب کرده‌اند، نشان می‌دهد.
احتمالاً دانش‌آموزان در سنین دوره ابتدایی از ورزش و درس تربیت‌بدنی در مدارس و خارج از مدارس لذت می‌برند و کمتر احتمال دارد که دانش‌آموز دوره متوسطه اول از ورزش و درس تربیت‌بدنی و ورزش‌کردن در باشگاه‌های ورزشی مدارس لذت ببرند.
اعتماد‌به‌نفس
از دانش‌آموزان، زمانی که یک فعالیت را انجام می‌دهند، سؤال شده است که: «چگونه اعتماد‌به‌نفس خواهند داشت؟»
۷۹ درصد پاسـخ داده‌اند که: « بسیار اعتماد‌به‌نفس دارند» یا «اعتماد‌به‌نفس دارند». بیشتر دانش‌آموزان پسر اظهار کرده‌اند که «اعتماد‌به‌نفس دارند»و ۸۵ درصد آن‌ها در مقایسه با ۷۳ درصد از دختران اظهار کرده‌اند که «بسیار اعتماد‌به‌نفس دارند» یا «اعتماد‌به‌نفس دارند.»
اهمیت یک سبک زندگی سالم
از دانش‌آموزان درباره این موضوع که درس تربیت‌بدنی و ورزش مدارس تا چه اندازه‌‌ای به آن‌ها در داشتن سبک زندگی سالم کمک می‌کند، سؤال شده است.
۶۲ درصد دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله معتقد بودهاند که درس تربیت بدنی و ورزش مدارس به آن‌ها در داشتن سبک زندگی سالم، «زیاد» کمک می‌کند.
با توجه به سن، تفاوت‌هایی وجود دارد؛ ۷۷درصد از دانش‌آموزان دوره ابتدایی در مقایسه با ۴۹ درصد از دانش‌آموزان دوره متوسطه اول معتقد بودهاند که درس تربیت بدنی و ورزش مدارس به آن‌ها در داشتن سبک زندگی سالم کمک می‌کند.
صدای دانش‌آموز
از دانش‌آموزان خواسته شده است که احساس خود را درباره درس تربیت بدنی و ورزش نشان دهند. ۳۱درصد دانش‌آموزان درباره تربیت بدنی و ورزش «همیشه» را انتخاب کرده بودند. همان‌طور که در ارزیابی بالا بیان شد با توجه به سن و جنسیت تفاوت‌هایی وجود دارد، زیرا ۲۸درصد دختران در مقایسه با ۳۴درصد پسران «همیشه» را انتخاب کردند و ۴۲درصد دانش‌آموزان دوره ابتدایی در مقایسه با ۲۲ درصد دانش‌آموزان دوره متوسطه اول، «همیشه» را انتخاب کرده‌اند.
خلاصه
بررسی سال ۲۰۱۵، افزایش مشارکت ورزشی در دانش‌آموزان ۳ تا ۱۱ ساله ولزی را نشان داده است. تفاوت‌های زیادی در میزان مشارکت همچنان برای بررسی باقی مانده است؛ این درحالی است که دانش‌آموزان دختر و دانش‌آموزان در سنین بالاتر اغلب کمتر در ورزش و تربیت بدنی مشارکت می‌کنند.
پی‌نوشت‌ها
1. hooked on sport
۲. درصد دانش‌آموزان واجد شرایط مدارس با وعده غذای رایگان (Fsm)، به‌عنوان شاخص شناخت وضعیت اجتماعی و اقتصادی و محرومیت استفاده میشود.
3.welsh
۴. مدارس چارک اول مدارس رایگان (Fsm۱)، تعداد کمی دانش‌آموزان واجد شرایط برای غذای رایگان دارند و به نظر می‌رسد کمتر محروم باشند. مدارس چارک چهارم مدارس رایگان (Fsm۴)، تعداد بیشتری دانش‌آموز واجد شرایط برای غذای رایگان و محرومیت بیشتر دارند.
5.Online survey
6.Athletics
7.Rounders
۸. داجبال، نوعی بازی است که در آن بازیکنان در یک دایره قرار می‌گیرند و سعی می‌کنند بازیکنان تیم مقابل را با ضربه توپ بادی حذف کنند.
9.Adventurous activities
10.http:// sportwales. org. uk/ media/ 1194537/ theme2. pdf
منبع
WWW.schoolsportsurvey.org.uk