علم تاریخ یکی از مهم‌ترین و کاربردی‌ترین علومی است که توجه به آن می‌تواند انسان و جوامع انسانی را از سردرگمی در گره‌های کور رها سازد و از تکرار تجربه‌های نادرست پیشین پرهیز دهد و دریایی از تجربه‌های درست انسانی را در اختیار جوامع قرار دهد. با این حال علم تاریخ در نظام آموزشی ایران جایگاهی شایسته و بایسته نیافته است و از این روی معلمان تاریخ و معلمی تاریخ نیز چنین وضعیتی دارد.
به نظر می‌رسد اولین هدفی که می‌بایست پیش روی معلمان تاریخ ما قرار گیرد تبیین اهمیت علم تاریخ و چگونگی کاربست یافته‌های آن در جوامع انسانی و در حل معادلات و مجهولات اجتماعی امروز است. تا زمانی که مطالعه تاریخ در نگاه جامعه و جوانان ما چونان حکایت و داستان‌های گذشتگان باشد و بس، علم تاریخ جایگاه حقیقی و واقعی خود را نخواهد یافت و مورخان ما نخواهند توانست عهده‌دار تجزیه و تحلیل مسائلی باشند که ریشه در تاریخ دور و نزدیک دارد.
البته صرف سخن گفتن درباره اهمیت تاریخ و تاکید بر مهم بودن علم تاریخ کاری پیش نخواهد برد بلکه معلمان تاریخ باید خود با واکاوی مسائل امروزین جامعه که ریشه‌های تاریخی دارند، کاربست علم تاریخ را در کلاس‌های درس به دانش آموزان آموزش دهند و راه و رسم درست استفاده از این علم را به محصلان خود نشان دهند. تنها بدین طریق است که می‌توان به قرار گرفتن علم تاریخ در جایگاهی درست در جامعه کهن ایرانی امیدوار بود.