به نام خدا
همیشه شنیده‌ایم که سنگ بزرگ علامت نزدن است. ولی به نظر شما این ضرب‌المثل واقعیت دارد؟ یعنی هیچ کار بزرگی انجام شدنی نیست؟
همین‌جا می‌توانـم یک عالمه مثال نقـض بیاورم که چه جریان‌هـا و کارهای بـزرگـی که توسط افراد عادی ولی با اراده انجـام شده‌اند. نمونه‌اش اینکه در برهه‌ای از تاریـخ، دانـش‌آموزان هم‌سن‌وسال خودتان کاری کردند که باعث شد، یـک روز از تقویم هـمیشه به نام آن‌ها، یعنـــی «روز دانــش‌آموز» نام‌گذاری شود.
صبـح روز ۱۳ آبـان سـال ۱۳۵۷، تعدادی از دانش‌آمـــوزان، متحد با یکدیگر از مدرسـه‌های خود به سمت دانشگاه تهران به راه افتادند تا همراه و همگام با مردم علیه رژیم طاغوتی و شاهنشـاهی پهلوی، انقلاب اسـلامی را همراهی کنند و بر اندام حکومت ستم‌پیشه پهلوی و طرفداران او به ویــژه امـــریــکا لــرزه بیندازند. ولی مأموران مسلح شاه با تیراندازی به این دانـش‌آموزان بی‌دفـاع، ۵۶ نفر از آن‌ها و دانشجویان همراهشان را شهید و تعداد زیادی را مجروح کردند.
پس یادتان باشد این دانش‌آموزان شهید، کاری بزرگ در تاریخ انجام دادند و برای همیشه روزی از تقویم را به نام خودشان ثبت کردند تا امروز کشور ما استقلال داشته باشد و هیچ کشور دیگری نتواند به ما زور بگوید و کشورمان را تحت استعمار خود درآورد.
شما می‌توانید درباره شهدای روز دانش‌آموز پژوهشی انجام داده و برای دفتر مجله ارسال کنید تا با نام خودتان در رشد جوان چاپ شود.