همکار عزیز، اگر به تدریس و آموزش علاقه‌مندید، این رشته را انتخاب کنید و اگر علاقه‌مند، صبور و توانا هستید با بچه‌های استثنایی ویژه‌تر کارکنید، قطعاً پاداشی مافوق تصور در نزد خدا خواهید داشت، چرا که کار در مدرسه‌های استثنایی عشق، علاقه و صبر می‌خواهد و اینجا پول ارزشی ندارد.
این‌ها چکیده‌ی سخنان شیوا شیرازی، آموزگار مدرسه‌ی استثنایی ویژه‌ی نابینایان است که خود نیز روشندل است. او در چند جمله همه‌چیز را گفته است. در ادامه فقط شرح گوشه‌ای از فعالیت‌های او را خواهید خواند.
از محل تولد و زندگی و تحصیل خود بگویید.
سال 1347 در یکی از محله‌های شهر تهران به دنیا آمدم. الان آموزگار مدرسه‌های استثنایی هستم. در یک‌سالگی، در اثر ضربه، بینایی‌ام آسیب دید. فرزند اول خانواده بودم و پدر و مادرم جوان و نگران از حادثه‌ای که برایم پیش آمده بود. به چندین پزشک مراجعه کردند. بر اثر جراحی‌های پی‌درپی، سلول‌های عصبی بینایی‌ام از بین رفتند و نابینای مطلق شدم. حتی از دیدن نور و رنگ نیز محروم شدم. در هفت‌سالگی پدرم برای کار به شهر کرمانشاه رفت. ما مجبور شدیم همراه او برویم. بعد از یکی دو سال، مرا در مدرسه‌ی استثنایی ثبت‌‌نام کردند. تا پایان تحصیلات دانشگاهی در کرمانشاه ساکن شدم و تحصیل کردم.
چرا و چگونه آموزگار مدرسه استثنایی شدید؟
در سال 74 به‌عنوان کارشنـاس بهزیستی کرمانشاه استخدام رسمی شدم. در سال 77 به علت علاقه به کار در آموزش‌وپرورش، انتقالی گرفتم و به آموزش‌وپرورش ملحق شدم. با توجه به علاقه‌ای که برای تدریس و آموزش داشتم و با داشتن مشکلات زندگی، تاکنون برای سکونت به چندین شهر از جمله کرمانشاه و سنندج رفته‌ام و تا الان که نزدیک به 29 سال از شروع کارم می‌گذرد، مشغول تدریس به هم‌نوعان خود هستم. این برایم باعث افتخار است. در حال حاضر، در شهریار و ملارد استان تهران (مدرسه‌ی نور وحیدیه و شهدای یک ملارد) در آموزشگاه استثنایی در دوره ابتدایی مشغول انجام وظیفه هستم.
الان که آموزش آنلاین و مجازی است، شما چگونه جریان یاددهی و یادگیری را پیش می‌برید؟
مانند دیگر همکارانم. البته شاید یک گام جلوتر! در حال حاضر به‌صورت مجازی در شبکه‌ی شاد مشغول تدریس و آموزش به بچه‌ها هستم. کارهای آموزشی و تدریس خودم را به‌صورت صوتی و تصویری (برای اولیا) توضیح می‌دهم. آن‌ها با دیدن تصویر فیلم، مطالب را برای بچه‌ها توضیح می‌دهند و با آن‌ها در منزل کار می‌کنند. گفتم یک گام جلوتر، چون باید با اولیا هم مرتبط باشیم. هر روز به‌صورت جداگانه برای رفع اشکال و توضیحات بیشتر با تک‌تک دانش‌آموزان و و اولیای‌شان در تماس هستم. اگر باز هم متوجه آموزش نشوند، حتی شده تک‌تک آن‌ها را به منزل می‌آورم و مطالب درسی را تکرار و تمرین می‌کنم تا خوب یاد بگیرند.
به‌هرحال کسی باید باشد تا در کارهایتان و به‌ویژه در خانه به شما کمک کند؟
بله. از همسرم و به‌ویژه پسرم که دانشجوست تشکر می‌کنم. در برخی موارد کمک‌‌حال من هستند. اما در خانه به هر حال در انجام اموری مانند آشپزی در نمی‌مانم.
تدریس برای نابینایان چه وسایل ابزاری و چگونه کلاسی می‌خواهد؟ توضیح دهید.
ابزار مورد نیاز در پایه‌های ابتدایی به‌طورکلی عبارت‌اند از: لوح و قلم، کاغذ بریل، عصا، لوح حساب ابزار ریاضی، کارت‌های نرمی و زبری، اشیا و اشکال برجسته‌ی حیوانات و میوه‌ها، عروسک‌های گوناگون (برای لمس)، حبوبات برای آموزش در پایه‌ی آمادگی.
در پایه‌های بالاتر به کار و آموزش با لوازم فناوری پیشرفته‌ای مثل گوشی و تبلت همراه و کامپیوتر مجهز به سیستم گویا و ساعت آموزشی بریل و نقشه‌ی جغرافیای بریل، خط‌کش بریل و همچنین تقویم بریل نیاز است. همچنین، دستگاه پرکینز1 مهم‌ترین ابزار مورد نیاز نوشتن در پایه‌های بالاست.
فرش‌کردن کلاس و استفاده از میز و صندلی مناسب، قفسه‌ی کتاب‌های درسی و غیردرسی بریل برای پایه‌ی آمادگی ضروری و لازم است. مهم‌تر این است که کتاب‌های درسی کامل و به‌موقع در اختیار دانش‌آموز قرار گیرند تا روند یاددهی ـ یادگیری دچار وقفه نشود. همین‌جا از اولیای دانش‌آموزان تشکر می‌کنم که همراهان صبوری در کنار من هستند و از همکاران خودم هم متشکرم که وجودشان مایه‌ی دلگرمی من در فعالیت‌های آموزشی است.
در سال چند دانش‌آموز دارید؟
در سال به‌طور میانگین پنج تا هشت دانش‌آموز دارم که در پایه‌های گوناگون به آن‌ها آموزش می‌دهم. به‌طور مثال، سال گذشته در چهارپایه‌ی آمادگی نابینا، اول عادی نابینا، اول کم‌توان نابینا و ششم عادی نابینا تدریس داشتم.
پی‌نوشت
1. دستگاه تایپ خط بریل