نسل شاد، سالم و مسئول، جز با آگاهی از طبیعت و ارتباط بیشتر با دنیای طبیعی، پرورش نخواهد شد. بهترین راه حساس‌بودن همیشگی نسبت به طبیعت، تجربه‌ها و فعالیت‌های مثبت و منظم درباره‌ی آن است.
هر هفته با فعالیتی جدید می‌توان بچه‌ها را با طبیعت متصل نگه داشت. از تهیه دفترچه‌ی طبیعت تا خلاقیت با برگ و کاشت دانه، فرصت‌های بی‌پایانی برای این ارتباط هستند؛ رویدادهایی مثل روز درختکاری نیز باعث تقویت این ارتباط و افزایش سواد زیست‌محیطی دانش‌آموز می‌شوند. علاوه بر آنکه فرصت بودن در فضای باز را پیدا و کارگروهی را نیز تمرین می‌کنند.
ولی آیا یک روز در سال برای برقراری این ارتباط و تأثیرپذیری از آن کافی است؟ مطمئناً خیر. باید به آن‌ها فرصت نگهداری و مراقبت از نهال را داد. باید ببینند، نهالی که می‌کارند، چگونه با مراقبت خودشان بالغ و تنومند می‌شود.
اگر در حیاط مدرسه یا جایی نزدیک به آن نهالی کاشته شود، حتماً این فرصت راحت‌تر فراهم خواهد شد. در غیر این صورت، می‌توان اردوهای دوره‌ای برای مراقبت یا دست‌کم نظارت بر رشد نهال ترتیب داد تا روز درختکاری فقط نمایشی و از سر انجام وظیفه نباشد.