همه ما در زندگی، صحنه‌ها، حادثه‌ها و حالت‌های تلخ و شیرین را از نزدیک دیده یا شنیده و تجربه کرده‌ایم. این خاطره‌ها و تجربه‌ها، در گذشته رخ داده و در ذهنمان باقی مانده‌اند. اگر بخواهیم آن‌ها را بنویسیم، «خاطره‌نویسی» کرده‌ایم.
خاطره‌نویسی از ساده‌ترین قالب‌های نوشتاری است. امیدوارم یاد بگیرید و خودتان آستین بالا بزنید. خاطره بنویسید و اگر دوست داشتید به نشانی «مرکز بررسی آثار مجلات رشد» بفرستید. در این شماره، به خاطره‌نویسی می‌پردازیم. همراه ما باشید!
خاطره‌نویسی یعنی چه؟
خاطره‌نویسی به قالب نوشتاری گفته می‌شود که دارای ویژگی‌های زیر باشد:
1. شامل حادثه، صحنه یا حالتی باشد که فقط به افرادِ خاص تجربه‌کننده ربط دارد.
2. در زمان گذشته رخ داده باشد و برای نوشتن آن، باید آن را به یاد آورد.
3. نویسنده خاطره معمولاً آن را دیده یا شنیده و در وقوع آن نقش اصلی داشته است.
4. زمان و مکان خاطره مشخص است.
5. به دلیل برجستگی و حس‌برانگیزی، در ذهن نویسنده حک شده و از یادش نمی‌رود.
6. هر خاطره‌ای، ابتدا و انتها و هدف دارد.
چرا خاطره بنویسیم
- باعث افزایش مهارت نوشتن می‌شود.
- احساس لذت درونی و شیرین در ما خلق می‌کند.
- ردپای زندگی‌مان را در ذهن خود و دیگران ماندگار می‌کند.
- به انتقال تجربه‌های زندگی منجر می‌شود.
- چه بسا باعث الهام برای نوشتن داستان یا فیلم‌نامه و ساختن فیلم شود.
چگونه خاطره بنویسیم
1. به ذهن خود مراجعه کنیم و حادثه‌های برجسته زندگی‌مان را مرور کنیم. سپس آن‌ها را به یاد بیاوریم.
2. از مشاهده‌ها و شنیده‌های خود استفاده کنیم. یعنی با استفاده از «تجربه زیسته» خود بنویسیم، نه خیال‌پردازی. خاطره باید «مستند» و «واقعی» باشد.
3. به تناسب پیچیدگی و جذابیت خاطره، حجم آن را تنظیم کنیم.
4. زمان، مکان و جزئیات را در خاطره ذکر کنیم.
5. خاطره را براساس سیر تقویمی و خطی بنویسیم و حوادث را جلو و عقب نکنیم.
6. خاطره را به شکل «منِراوی» (من) بنویسیم. این کار باعث صمیمت در لحن خاطره می‌شود.
7. برای اثرگذاری متن خاطره، آن را با زبان ساده و نثر شیرین بنویسیم.