سلام. از چه زمانی متوجه شدی به کار هنری و فیلم‌سازی علاقه داری؟
به نام خدا و سلام. خیلی ممنونم که مرا به این مصاحبه دعوت کردید. من از بچگی به کلاس‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می‌رفتم و به شعر گفتن و نوشتن داستان بیشتر علاقه‌مند شدم. تا اینکه در دوره متوسطه اول، با توجه به فعالیت‌هایی که در مدرسه داشتیم و علاقه‌مندی‌هایی که خودم دنبال می‌کردم، مثل دیدن فیلم و خواندن کتاب، به ساخت و تولید فیلم علاقه بیشتری پیدا کردم.
این علاقه در انتخاب رشته شما چه تأثیری داشت؟
با توجه به استعداد و علاقه‌ام، هنرستان و رشته تولید برنامه تلویزیونی را انتخاب کردم. در قالب ساخت برنامه تلویزیونی یا فیلم اجتماعی یا طنز می‌توان دیگران را سرگرم کرد و محتوای مناسب برای آن‌ها تدارک دید. من دوست دارم با تولید محتوا از جایی مثل تلویزیون شروع کنم و در نهایت بستر سریال و فیلم را برای بیان عقایدم در نظر دارم.
می‌دانم که بعضی از کارهای شما دیده شده و جایزه گرفته است. کمی از آن‌ها بگو.
من تا الان در دو جشنواره دانش‌آموزی معتبر شرکت کرده‌ام و به لطف خدا توانسته‌ام در آن‌ها مقام بیاورم؛ یکی جشنواره نردبان بود که پارسال در بخش پوستر آن شرکت کردم. موضوع پوستر عید غدیر بود و خدا را شکر دیده و حائز رتبه شد. امسال هم در جشنواره فیلم کوتاه مدرسه و در بخش مستند اول شدم. یکی از داستان‌های کتاب «سلام بر ابراهیم 2» را به همراه هم‌کلاسی‌هایم بازسازی کردیم که بنده کارگردان آن اثر بودم.
آیا خانواده شما از جایگاه فعلی شما راضی هستند؟ اصلاً زمینه تحصیلی و کاری پدر و مادر شما چیست؟
پدر بنده رادیولوژیست است و مادرم خانه‌دار. البته ایشان در رشته جامعه‌شناسی تحصیل کرده‌است. مادرم خیلی روی من کار کرد تا تفکر خلاقی داشته باشم. برای همین از شش سالگی مرا به کلاس‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می‌برد. رشد خلاقیت من از همان جا شروع شد. از همین جا باید بگویم که دست‌بوسشان هستم. خدا را شکر هم توانسته‌ام تا اینجا رضایتشان را جلب کنم. آن‌ها همیشه مشوق من بوده‌اند.
در عرصه فعالیت شما، چه کمبودهایی وجود دارد؟
یکی از کمبودهای خیلی مشخص این است که متأسفانه فیلم‌های ما به لحاظ اعتقادی با عقاید ما متناسب نیستند. آنچه در هالیوود ساخته می‌شود، با فرهنگ و عقاید آن جامعه سازگار است. اما اینجا برخی شخصیت‌های فیلم‌ها، عقاید صحیح دینی و اجتماعی ندارند. این ضعف بزرگی است که ما وحدتی در بیان عقاید دینی در فیلم‌های به نمایش درآمده خودمان نداریم. اگر این را درست کنیم، قطعاً پیش خواهیم رفت. خدا را شکر آدم‌های حرفه‌ای کم نداریم. اگر این افراد همگی متدین و انقلابی باشند، قطعاً مؤثرتر خواهند بود و کشور پیشرفت خواهد کرد. یکی دیگر از کمبودها این است که عوامل تولیدی فیلم‌ها تکراری هستند. فیلم‌سازان از جوانان برای پشت صحنه کمتر استفاده می‌کنند. بعضی از آن‌ها سال‌های سال با افراد به‌خصوصی کار می‌کنند. اگر کمی به جوان‌ترها اعتماد کنند خیلی بهتر خواهد شد.
بعضی از هم‌سن‌وسالان شما از ورود به عرصه فیلم‌سازی می‌ترسند. برای آن‌ها حرفی داری؟
بسیاری از علاقه‌مندان هنر می‌گویند هنر یک ذوق است و برای پرداختن به آن زمان کافی داریم. اما هر چه زودتر به تولید اثر بپردازند و این فضا را تجربه کنند، بهتر است. کمک استادان خوبی که در آموزشگاه‌های آزاد یا هنرستان‌ها هستند، موفقیت را آسان می‌کند. به این ترتیب، قبل از پریدن به آب، تن خود را خیس کرده‌اند. پس راحت‌تر می‌توانند دل به دریا بزنند.