دست همه کاره!

سلام!

این اوّلین بار است که ما با هم حرف می‌زنیم؛ من و تو! مثل دو تا دوست که هم‌سن هستند!

من دارم بزرگ می‌شوم. تو هم همین‌طور!

من دوست دارم کارهایم را خودم انجام بدهم. چطوری؟ خب معلوم است! با دست‌هایم!

وقتی کوچک بودم، بزرگ‌ترها در کارهایم به من کمک می‌کردند، اما حالا دیگر دست‌هایم حسابی قوی شده‌اند.

حتماً تو هم مثل من بلدی کارهای زیادی را با دست‌هایت انجام بدهی.

حالا...

یکی من می‌گویم، یکی هم تو بگو!

من: «می‌توانم با دست‌هایم برای خودم لقمه درست کنم.»

تو: ..............................

من: «اگر تو ناراحت باشی، می‌توانم با دست‌هایم نوازشت کنم.»

تو: ..............................

من: می‌توانم با دست‌هایم به دوستم کمک کنم.

تو: ..............................

من: می‌توانم با دست‌هایم در حمّام لیف بزنم و بدنم را تمیز کنم.

تو: ..............................

من: می‌توانم با دست‌هایم بند کفشم را ببندم.

تو: ..............................

من و تو همه‌ی این کارها را خوبِ خوب بلدیم!