سلام!
اوّلین بار که خودت را توی آینه دیدی، یادت هست؟ من هم یادم نیست، چون خیلی کوچولو بودم! امّا حالا دیگر می‌دانم چه شکلی‌ام و با بقیه چه فرق‌هایی دارم.
مثلاً قدّم از بعضی‌ها بلندتر است و از بعضی‌ها کوتاه‌تر. امّا هم خودم را دوست دارم و هم بقیه‌ی آدم‌ها را.
حتماً تو هم مثل من می‌دانی که با بقیه چه فرق‌هایی داری!
من و دوستانم برایت نوشته‌ایم که با هم چه فرق‌هایی داریم. یکی هم تو بگو!
من: موهای من فرفری است.
تو: ..............................
دوست اوّلی: پاهای من کم توان است. من از عصا استفاده می‌کنم.
تو: ..............................
دوست دوّمی: چشم‌های من ضعیف است. من عینک می‌زنم.
تو ..............................
دوست سوّمی: رنگ پوست من تیره است.
تو: ..............................
دوست چهارّمی: من به زبان شهر خودم حرف می‌زنم، اما زبان فارسی را هم دوست دارم.
تو: .....................
اوه! چقدر با هم فرق داریم!
حالا من و تو می‌دانیم که آدم‌ها شبیه هم نیستند. اما همه‌ی آن‌ها می‌توانند با هم دوست باشند.
من هم خوش‌حالم! می‌دانی چرا؟ چون می‌توانم یک عالمه دوست جورواجور داشته باشم! یکی از آن‌ها هم «تو» هستی!