تدریس معکوس

در پایه‌ی چهارم مشغول تدریس جدول بودجه از درس مطالعات اجتماعی بودم که شامل هزینه و درآمد و پس‌انداز بود. عکس پویانمایی (انیمیشنی) از خانمی که کیف پول در دستش بود، در گروه کلاسمان گذاشتم و به بچه‌ها گفتم می‌خواهیم به خرید برویم. بچه‌ها خوش‌حال شدند و با برچسب (استیکر) و پیام صوتی اعلام آمادگی کردند. پیام گذاشتم که این خانم شمایید و با مبلغ پانصدهزار تومان که درآمد شماست، قصد خرید دارید. نخست، باید حواستان باشد که پولتان تمام نشود و تا آخر ماه حساب همه‌چیز را نگه دارید. در ضمن خیلی هم دوست دارید برای خودتان یک کیف بخرید. فراموش نکنید پس‌انداز هم داشته باشید. حالا تصمیم بگیرید که چه چیزهایی می‌خرید یا نمی‌خرید. به بچه‌ها وقت دادم تا فکر کنند و نظر خود را بنویسند. در ابتدا سخت بود و بدون درنظرگرفتن همه‌ی جوانب پاسخ می‌دادند، اما هدایتشان می‌کردم و از پاسخ‌های آن‌ها به مفاهیم اصلی درس می‌رسیدیم؛ مفاهیمی مانند درآمد و هزینه و بودجه و... .

در بعضی درس‌ها فیلم کوتاه یا شعری  مناسب می‌گذاشتم؛ مانند درس کشورهای همسایه‌ی ایران در پایه‌ها‌ی ششم و پنجم. از بچه‌ها می‌خواستم بعد از دیدن فیلم یا شنیدن شعر درباره‌ی آن کشور تحقیق کنند و در کلاس به اشتراک بگذارند. بعضی از بچه‌ها کلیپ‌های کوتاه می‌ساختند و در کلاس ارائه می‌دادند.

برای بخش تاریخ، داستانی را به‌صورت پیام صوتی می‌فرستادم. بچه‌ها گوش می‌دادند و نظرات خود را می‌فرستادند.

به‌طورکلی متوجه شدم گذاشتن فیلم و عکس قبل از تدریس برای بچه‌ها جذاب‌تر و پرهیجان‌تر از پیام صوتی است. از نظر اولیا نیز این روش باعث می‌شد دانش‌آموزان درس مطالعات را با علاقه‌ی بیشتری در فضای مجازی دنبال کنند و یادگـیری‌ آن‌ها بیشـتر شود.

من بعدها متوجه شدم که این روش «تدریس و یادگیری معکوس» نام دارد.