ایجاد فرصت آموزشی باکیفیت همیشه پرهزینه نیست. یکی از ساده‌ترین راه‌ها، برنامه‌ریزی برای فعالیت‌هایی بیرون از کلاس درس است که هم فال است و هم تماشا. کلاس تنها جایی نیست که بچه‌ها یاد می‌گیرند. خوب است، روزی در هفته یا حتی در ماه، بچه‌ها را به حیاط مدرسه، پارک یا طبیعت ببریم. برای مثال این روز می‌تواند دوشنبه باشد. به این ترتیب، در تمام طول هفته بچه‌ها منتظر وقت طلایی دوشنبه هستند. بگذارید در این دوشنبه‌ی طلایی گل بچینند. دور هم قصه بخوانند، برای شمارش در درس ریاضی، سنگ جمع کنند، برگ‌های متفاوت را بررسی و جمع‌آوری و در کارهای هنری‌شان از آن‌ها استفاده کنند. بگذارید با دیگران همکاری کنند و دنیای خود را گسترش دهند.
آن‌ها در این کاوش‌ها می‌توانند توانایی‌های پنهان خود را بشناسند. می‌توان آن‌ها را به مشاهده و به فکرکردن ترغیب کرد. با جملاتی مثل «چه می‌بینی؟» و «درباره‌ی این موضوع چه فکر می‌کنی؟» از آن‌ها بخواهیم نقش دانشمندی را بازی کنند که می‌جوید، می‌یابد و می‌نویسد. چقدر برای آنان لذت‌بخش است که خود مسئول یادگیری خویش شوند! بسیاری از دانش‌آموزان ترجیح می‌دهند، به‌جای خواندن و تلنبارکردن اطلاعات در ذهنشان، ببینند، بشنوند، لمس و تجربه کنند. با احترام به خواسته‌ی آن‌ها، فرصت دهیم تا مجذوب دانستن شوند.