در سایه خودباوری و آزادی حاصل از انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی ایران با حضور فعال در عـرصه‌های علمی و صنعتی و خودکفایی در تولید تجهیزات نظامی و دفاعی، فناوری هوافضا، سدسازی، و دانش و فـناوری اتمـی که در صنایع انرژی‌هـای پـاک، کـشاورزی، پزشـکی و داروسازی، و... مورد استفاده دارد، موفق شد به شکل بومی صاحب فناوری و دانش کامل چرخه سوخت اتمی شود.
از سوی دیگر با پیروزی انقلاب اسلامی ایران دست مستشاران غربی و آمریکا که اداره امور همه زیرساخت‌های کشور را در اختیار داشتند و با راه‌اندازی صنایع مونتاژ وابستگی ما را همچنان به خود محفوظ نگه داشته بودند، کـوتاه شد و جوانان دانشمند و برومند کشور با خودباوری و عزت نفسی که یافته بودند، سکان اداره امور کشور را به دست گرفتند.
یکـی از جدیدتـرین دستاوردهای اخیر ایـران کـه در دی‌ماه سال 1399 رونـمایی شد، «ناوبندر مَکران»، اولین «ناو بالگردبر» بود که جهانیان را به حیرت انداخت. این ناوبندر حاصل نوسازی و تغییر کاربری یک نفت‌کش کشور است که متخصصان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مدت شش ماه و با صرف 72 هزار نفر ساعت کار شبانه‌روزی توانستند، با ایجاد عرشه بالگرد 950 تنی به مساحت 3200 متر مربع روی آن، این شناور را به یک شناور پشتیبان تمام‌عیار تبدیل کنند.
مکران با توان حمل هم‌زمان پنج فروند بالگرد، در واقع می‌تـواند به‌صورت یک پایـگاه متحـرک عمـل کنـد و با بهره‌گیری از بالگردهای مین‌روب، ضد زیردریایی، و رزم سطحی، از عملیات‌های نیروهای ویژه پشتیبانی کند. این ناوبندر با مجهز شدن به انواع سامانه‌های به روز جمع‌آوری اطلاعـات، مـی‌تواند در نقـش یـک ناو اطلاعاتی به اجرای مأموریت بپردازد و هر نوع اطلاعات را تحلیل و پردازش کند و در اختیار مراکز فرماندهی و کنترل ساحل قرار دهد.
شناور مکران در حقیقت همانند یک بندر کوچک به شناورهای رزمی در آب‌های آزاد خدمات ارائه می‌دهـد و می‌تواند به مدتی طولانـی‌تر از ناوگروه‌های ارتش، از خطـوط کشتی‌رانی، بـه‌خصوص در برابر دزدان دریایی، حفاظت کند. با بهره‌گیری از این رویکرد، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران برای توسعه بخشیدن به توان پشتیبانی راهبردی از شناورها برای رسیدن به یک پایگاه متحرک دریایی یا به‌اصطلاح بومی ناوبندر مکران، اقدام کرد.
از نظر ظاهری اصلی‌ترین تغییرات در ناوبندر مکران افزوده‌شدن یک باند(میدان) بزرگ نشست‌وبرخاست بالگرد در نیمه جلویی عرشه به طول 85 متر و عرضی برابر عرض بدنه است. زیر عرشه هم اتاقک‌های متعدد برای امور گوناگون افزوده شده است که با توجه به وسعت عرشه، حجم و تعداد بالای فضای کاری را شامل می‌شود. در ناوبندر مکران، با توجه به نیاز بومی، ظرفیت مخازن سابق حفظ شده و تنها به‌منظور حمل سوخت و آب و آذوقه کمترین تغییرات روی آن اعمال شده‌اند.
این ناوبندر از لحاظ طول 24 متر بزرگ‌تر از ناو سرفرماندهی و لجستیکی خارک است که هم‌اکنون به‌عنوان بزرگ‌ترین ناو غرب آسیا در اختیار ارتش قرار دارد. عرض بدنه در قسمت عرشه نیز نزدیک به 60 درصد در ناوبندر مکران بزرگ‌تر از ناو خارک است و عرشه این ناوبندر در قسمت جلوی سازه در حدود 15 برابر بزرگ‌تر از عرشه نشست‌وبرخاست بالگرد در ناو خارک است.
در بخش دوم توسعه قابلیت‌های ناوبندر مکران آشیانه نگهداری بالگرد نیز در نظر گرفته شده است. توانایی حمل 80 هزار تن سوخـت و 20 هـزار تـُن آب شیرین سبب می‌شود تا هم بتواند در مدت 93 روز یک دور کامل به دور کره زمین حرکت کند و تا 10 برابر این قابلیت را بدون مراجعه به ساحل داشته باشد.
مشخصات ناوبندر مَکران
طول: 231 متر عرض: 42 متر
ظرفیت جابه‌جایی: 105 هزار تن
سرعت: 7/26 کیلومتر بر ساعت نشست‌وبرخاست هم‌زمان 5 تا 7 بالگرد
مجهز به تسلیحات دفاعی و جنگ الکترونیک
دو سکوی پرتاب موشک، شش موضع استقرار توپخانه پدافندی، چهار قایق تندرو با ظرفیت 12 نفر، راکت‌انداز 11 لوله 107 میلی‌متری، موشک‌های بردبلند «قدیر» با برد 300 و «ابومهدی» با برد بیش از 1000 کیلومتر، چهار زیردریایی عملیات ویژه السابحات 15 به همراه ظرفیت 150 نیروی عملیات ویژه، و هدایت پهپادهای عمودپرواز «پلیکان» با برد 1200 کیلومتر، از جمله توانمندی‌های ناوبندر مکران است.
منبع:
https://www.hamshahrionline.ir/news/579060
https://www.ir na.ir/news/84183171