جست و جوگران

بگذاریم دانش‌آموزانمان با واژه‌های کجا، چه‌کسی، چه‌چیزی و چه‌زمانی دنیای خود را زیر سؤال ببرند. آن‌ها را ترغیب کنیم از مفاهیم درسی فراتر بروند. به آن‌ها کمک کنیم یادگیری را سرگرم‌کننده بیابند. الهام‌بخش آن‌ها باشیم برای یافتن عشق به یادگیری، تا بتوانند «چگونه یادگرفتن» را بیاموزند. پرسش‌کردن را متوقف کنیم و به آن‌ها بیاموزیم چگونه سؤال بپرسند. مستقل فکرکردن را به آن‌ها یاد دهیم و ببینیم آن‌ها چگونه هیجان‌زده می‌شوند. به دانش‌آموزانمان نشان دهیم مفاهیم درسی منعکس‌کننده‌ی وضعیت زندگی‌ واقعی‌شان است تا انگیزه‌ی بیشتری برای یادگیری مفاهیم و مهارت‌های جدید پیدا کنند. به این ترتیب، وقتی به چشمانشان نگاه می‌کنیم، جست‌وجوگری را می‌بینیم که می‌داند کیست و چه‌ می‌خواهد.

آن‌گاه دست‌مریزادی به خود بگوییم که آن جست‌‌وجوگر را از اعماق ساکت وجودش بیدار کرده‌ایم. حالا که او را راه‌ انداخته‌ایم، نفس راحتی بکشیم و او را در مسیر آفرینندگی‌اش نظاره کنیم.