نویسنده: فرناندو ام. ریمرز و همکاران
مترجم: دکتر سید محمد حسین حسینی
ناشر: پارپیرار؛ به کوشش دبیرخانه کشوری شورای عالی آموزشوپرورش
سال نشر: 1399
تصور کنید بهعنوان «وزیر آموزشوپرورش» انتخاب شدهاید و قرار است در
بزرگترین و مهمترین وزارتخانه کشور مدیریت و در آن تغییر و تحول ایجاد
کنید؛ سازمانی که فعالیتهای بسیار مهمی شامل تهیه و تدوین، اجرا و
ارزشیابی برنامههای درسی، جذب و نگهداشت نیروهای انسانی، تدارک و تجهیز
مدرسهها و مکانهای آموزشی، تأمین بودجه و اعتبارات طرحها و برنامههای
متعدد آموزشی، سنجش و ارزشیابی کیفیت آموختههای دانشآموزان و غیره دارد و
از بخشهای متعددی تشکیلشده است که انجام تحول و تغییر در هر یک از
آنها، به دلیل داشتن فرصتها و چالشهای منحصربهفرد، نیازمند مدیریتی
پیچیده، تخصصی و تصمیمسازی و تصمیمگیری سرنوشتساز آنها برای میلیونها
انسان است. از طرف دیگر، قرار است بهعنوان عضو کابینه دولت، با رئیسجمهور
و دیگر اعضای کابینه تعامل و ارتباط داشته و بر تصمیمات اتخاذشده برای کل
کشور اثرگذار باشید. به نظر شما در این موقعیت حساس و پیچیده چه کسی یا چه
دانشی میتواند یاریگر شما باشد؟
کتاب «نامههایی به یک وزیر جدید آموزشوپرورش» دقیقاً برای پاسخ به این
سؤال تهیه شده و بهزعم فرناندو ریمرز، هدف آن آمادهکردن وزیران جدید
آموزشوپرورش است. البته برای آمادهکردن وزیران آموزشوپرورش، هم میتوان
از دانش مبتنی بر علم و پژوهش و هم از دانش مبتنی بر عمل استفاده کرد.
ریمرز و همکارانش با این استدلال که استفاده از دانش مبتنی بر عمل بهعنوان
بخشی از آمادهسازی حرفهای در بسیاری از مشاغل متداول است، اما در بین
رهبران ارشد نظام مانند وزیران آموزشوپرورش یا سرپرستان مناطق وسیع آموزشی
مغفول مانده است، به دانش مبتنی بر عمل پرداختهاند.
دانش مبتنی بر عمل، دانش ضمنی دستاندرکاران و بازیگران آموزشی، ازجمله
وزیر، معاونان و نزدیکان وی، از حل مسائل پیچیده، آشفته، واگرا و
سازگارشونده آموزشی است. استفاده از دانش ضمنی افراد، روشی بسیار مناسب
برای کمک به وزیر آموزشوپرورش در شناسایی، مواجهه و حل مسائل آموزشی است.
بنابراین، این اثر نتیجه بازاندیشیهای وزیران آموزشوپرورش (نونو کراتو،
وزیر آموزشوپرورش و علوم پرتغال؛ سسیلیا ماریا والز وایت، وزیر
آموزشوپرورش کلمبیا؛ اُتو گرانادوس، وزیر آموزشوپرورش مکزیک؛ جیم ساودرا،
وزیر آموزشوپرورش پرو؛ کلودیا کاستین، رئیس آموزشوپرورش شهرداری
ریودژانیرو)، معاونان یا مشاوران (لوئیس گارسیا دِبریگارد، معاون وزیر
آموزشوپرورش کلمبیا؛ شینیچی یاماناکا، معاون وزیر آموزش، فرهنگ، ورزش و
علم و فناوری ژاپن؛ یرزی ویشنیوسکی، مدیرکل وزارت آموزشوپرورش لهستان؛
ایساک فرومین، مشاور وزیر آموزش و علوم در فدراسیون روسیه؛ ایگور رِمورنکو،
معاون وزیر آموزش و علوم فدراسیون روسیه؛ مانولو ریناود، مشاور ارشد وزیر
آموزشوپرورش مکزیک) و افراد بسیار نزدیک به آنها (اون-سنگ تان، مدیر
مؤسسه ملی آموزشوپرورش سنگاپور؛ اریک جیمیسون، هدایتکننده اصلاحات آموزشی
در تمامی سطوح در استرالیا؛ مونال جیارام و کارتیک وارما، مدیران برنامه
بنیاد آموزشی کایوالیا در هند و مبتکران بنیاد پایراما؛ سرجیو کاردناس،
مدیر سابق مرکز همکاری منطقهای آموزش بزرگسالان آمریکای لاتین) درباره
تغییر و تحول در آموزشوپرورش است و اگرچه روی سخن آن بهطور مستقیم با
وزیر جدید آموزشوپرورش است، اما علاوه بر وزیر، برای هر مدیر آموزشی، اعم
از معاونان وزیر، مدیران کل، رؤسای مناطق و ادارهها و مدیران مدرسهها
درسهایی آشکار و ارزنده دارد و مطالعه آن توصیه میشود.