ردای معلمی

فرآیند تدریس می‌تواند تحت‌تأثیر شخصیت، دانش، نحوه‌ی ادراک، گفتار و رفتار معلم، کارآمد یا غیر از آن باشد. معلمان مؤثر همواره تأثیر چشمگیری در زندگی دانش‌آموزان خود می‌گذارند. همان‌ها که ردای معلمی می‌پوشند و به معلمی نه‌فقط به چشم شغل بلکه به‌مثابه سبک زندگی نگاه می‌کنند. آن‌ها فقط ارائه‌کننده‌ی دانش نیستند، بلکه به دانش‌آموزان خود کمک می‌کنند با وجود همه‌ی محدودیت‌هایشان به نسخه بهتری از خود تبدیل شوند. آن‌ها مصمم‌اند درس‌های مهم و اساسی زندگی را به کودکان آموزش دهند و بر هر جنبه‌ای از زندگی‌شان تأثیر بگذارند. چنین است که می‌کوشند تا علاوه بر دانش، مفاهیم دیگری مثل ارزش‌های زندگی، سنت‌ها، کنترل احساسات، همکاری با دیگران و… را نیز به دانش‌آموزانشان منتقل کنند تا آن‌ها به خودشکوفایی برسند. با درک دانش‌آموزان و شناخت مهارت‌ها و استعدادهایشان، تجزیه و تحلیل رفتارهای فردی، آن‌ها را افرادی خلاق، مستقل، آگاه و مطمئن بار می‌آورند. این کار آسانی نیست؛ ولی کارهای سخت از معلمان بزرگ بر می‌آید. چنین معلمانی از حداکثر ظرفیت خود برای آموزش استفاده می‌کنند. آنان مدام در نقش‌های گوناگون ظاهر می‌شوند تا به نتیجه‌ی دلخواه برسند: گاهی مربی‌اند، گاه پدر یا مادر و گاهی دوست و همراه. چنین معلمانی خود مجهزند به مهارت‌های شخصی مثل همکاری، انعطاف‌پذیری، سواد سلامت، خلاقیت و… . در واقع هرچه در دل دانش‌آموزان می‌کارند، بذرش را از وجود خویش برداشته‌اند. اگر برقراری ارتباط را به کودکان می‌آموزند، پیش از آن این ویژگی را در خود تقویت کرده‌اند. اگر سازگار و همدل‌اند، دانش‌آموزان این خصوصیت را در او می‌بینند و الگوبرداری می‌کنند. اگر کودکان را ترغیب می‌کنند تا بهتر گوش بسپرند، خودشان نیز شنوندگان خوبی هستند.