می‌توانی اگر بخواهی!

من از زمان کودکی به پدربزرگم در کارِ دامداری و باغبانی کمک می‌کردم و به این کار، علاقه داشتم. وقتی بزرگ شدم، به این فکر افتادم که پرورشِ گل و گیاه را ادامه بدهم. چند سالی کار کردم و بعد تصمیم گرفتم برای خودم گلخانه درست کنم. به همین دلیل، به همراه خانواده‌ام از شهر کرج در استان البرز، به شهر هشتگرد رفتم. در روستای آرانِ شهرستان ساوجبلاغ، زمین بزرگی را خریدم. آن زمین پُر از خار بود و هیچ امکاناتی نداشت و باید با تلاش زیاد، سبز و آباد می‌شد.

من ناامید نشدم. با همه‌ی سختی‌ها، کُلّی تلاش کردم و در زمین درخت کاشتم. بعد هم دو گلخانه و یک استخر ساختیم که با آن بتوانیم گل‌ها و گیاهان را آبیاری کنیم. خیلی از کارها را خانوادگی انجام دادیم و بالاخره از تلاش خود نتیجه گرفتیم. الان 3 نفر هستیم که کار اصلی را انجام می‌دهیم و 100 نفر هم به شکل غیرمستقیم با ما همکاری دارند. یعنی بقّیه‌ی افراد نیز از راه فروختن چیزهایی مثل کود، خاک، سّم، وسایل مورد نیاز و... به ما، درآمد دارند.

آمدن از شهر به روستا سخت نبود؟

این کار سخت بود، ولی باعث نشد که هدف خود را کنار بگذارم. وقتی به چیزی واقعاً علاقه داشته باشید، زیاد متوّجه سختی‌ها نمی‌شوید. بیشترِ وقت‌ها، صبح خیلی زود بیدار می‌شوم. گاهی چندین بار از باغ به خانه می‌روم و برمی‌گردم. راه طولانی است، امّا رفتن به یک باغ سرسبز و گلخانه‌ی زیبا، حالم را خیلی خوب می‌کند و با نشاط می‌شوم.

پس بدون رفتن به شهرهای بزرگ هم مـی‌توان موفّق شد؟

اگر واقعاً کسی بخواهد در رشته‌های کشاورزی موفّق بشود، در روستا یا شهرستان هم می‌تواند موفّق باشد. فقط باید خوب تلاش کند و به کاری که انجام می‌دهد، علاقه داشته باشد. اگر شکست خورد، ناامید نشود و دوباره شروع کند. یعنی کاری را که دوست دارد، هرگز رها نکند. به نظرم درس خواندن به تنهایی مهّم نیست.

اگر کسی به کشاورزی یا دام‌پروری علاقه دارد، می‌تواند به دانشگاه هم برود، امّا بهترین کار این است که بعد از تمام شدن درسش، برای خودش کار درست کند. یعنی منتظر نباشد که دیگران او را به سرِکار ببرند. افرادی که در دانشگاه رشته‌های مربوط به کشاورزی را می‌خوانند، اگر در باغ و زمین مشغول به کار بشوند، به موفّقیت‌های زیادی می‌رسند. کار در روستاها وجود دارد، البتّه برای کسی که بخواهد از امکانات طبیعی روستا استفاده کند و هدف او، پیداکردن شغل کارمندی نباشد. شاید باورش سخت باشد، ولی با جمع‌آوری برگ‌های خشک شده‌ی درختی مثل چنار و دفن برگ‌ها در زیر خاک، می‌توان کود درست کرد. برگ‌های خشک وقتی برای مدّتی در زیر خاک قرار می‌گیرند، می‌پوسند و خاک‌برگ درست می‌شود. این خاک برای گل و گیاه خیلی خوب است و مردم آن را می‌خرند. به نظرم، هر چیزی امکان‌پذیر است، به شرط اینکه آدم بخواهد و برایش خوب تلاش کند.