ستایش کنم ایزد پاک را
که گویا و بینا کند خاک را
به موری دهد مالش نره‌شیر
کند پشه بر پیل جنگی دلیر
به گیتی نبینم همی یار کس
جز ایزد مرا نیست فریادرس
(حکیم ابوالقاسم فردوسی)
ایام بهمن که می‌رسد، یاد خاطرات خوبمان از جشن‌های دهه‌ی فجر و برنامه‌های پاسداشت میهن عزیزمان می‌افتیم؛ سرودها، نقاشی‌ها، روزنامه‌دیواری‌ها و ... . همین روزها بود که پدران و مادران ما برای کسب استقلال و آزادی و در یک کلام جمهوری اسلامی قیام کردند و به روزگار سلطنت مُهر پایان زدند. همیشه بهمن‌ماه یادآور خاطرات آن روزها و نشانه‌ای از توجه به وطن عزیزمان بوده است. همان که زادگاه ماست و اصل و ریشه‌ی ما، همان که فرهنگ ما از آن نشئت گرفته و محور آشنایی همه‌ی ماست. اینکه در هر جای کره‌ی زمین یک ایرانی می‌تواند حس خوب و ردی آشنا برای ما داشته باشد، نشانی است از خانواده‌ای بزرگ که همه‌ی ما را به هم متصل کرده است.
در این چهل‌و‌چهارسال گذشته، دشمنانمان با همه‌ی توان به میدان مبارزه آمده‌اند تا این کشور بزرگ را تکه‌تکه کنند و این خانواده‌ی صمیمی را از هم بپاشند؛ دشمنانی که نمی‌توانند موفقیت‌های ما را ببینند و به داشته‌ها و اندوخته‌هایمان چشم طمع دوخته‌اند. همان‌ها که با تاریخ مختصر خود، چشم طمع بر میهن ما با این فرهنگ کهن و سابقه‌ی تاریخی‌اش دارند. در این میدان مبارزه که انواع سلاح‌ها و بسترها را وسیله قرار داده‌اند، نامردمردمانی نیز هستند که حتی به کودکانمان هم رحم نمی‌کنند و ناجوانمردانه انتقام شکست‌هایشان را از این کودکان معصوم می‌گیرند. مثل همین روزها که همه درگیر زندگی روزمره‌ی خودمان بودیم که ناگهان خبری دردناک شنیدیم: «حمله‌ی تروریستی به نمازگزاران حرم حضرت شاهچراغ(ع)».
الان دیگر محمدرضا و آرشام و علی‌اصغر در کنارمان نیستند، جای خالی‌شان در نیمکت‌های مدرسه دیده می‌شود و خاطراتشان برای هم‌کلاسی‌ها دردناک. ازاین‌رو، در این شماره، بخش ویژه‌ای را به دانش‌آموزان شهید حرم شاهچراغ(ع) اختصاص داده‌ایم و کمی پای صحبت دوستان و معلمان این شهدا نشسته‌ایم. شهید محمدرضا کشاورز دانش‌آموز پایه‌ی دهم، شهید آرشام سرایداران دانش‌آموز پایه‌ی پنجم و شهید علی‌اصغر لری‌گویینی دانش‌آموز پایه‌ی دوم، دانش‌آموزانی بودند که در این حمله‌ی وحشت‌افکنی (تروریستی) به درجه‌ی رفیع شهادت رسیدند.
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود
در نیمه‌ی دوم سال تحصیلی هستیم و هنوز فرصت زیادی برای با هم بودن و از هم آموختن داریم. بنابراین از شما خواهشمندیم همچنان با ارسال نظرات و مطالب خود یاریگر ما باشید. همان‌طور که در این شماره خواهید دید، تعداد زیادی از مطالب ارسالی به دفتر نشریه انتخاب و چاپ شده‌اند. چه بسا که شما یکی از نویسندگان شماره‌ی بعدی رشد آموزش ابتدایی باشید.