اگر می‌خواهی مرا پیدا کنی، نقشه‌ی ایران را بردار و به پایین‌ترین نقطه‌ی سمت شرق نقشه نگاه کن. من روزهای طولانی و شب‌های زیادی را در زمین‌ها و جنگل‌ها و دریای خودم دیده‌ام. من سرزمینی هستم با تاریخچه‌ای بسیار طولانی. در بسیاری از کتاب‌های تاریخی قدیمی می‌توانی نام مرا پیدا کنی. در کتاب شاهنامه فردوسی هم از من نام برده شده است. انسان‌های زیادی بر من حکومت کرده‌اند و امروزه کشتـی‌های مختلف در آرامش و امنیت از کنار من مـی‌گذرند و این نشانـه‌ای است از اقتدار نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران که امنیت من را حفظ می‌کنند. من اینجا هستم تا از زیبایی‌های خودم بگویم.
تا حالا کـویر رفته‌ای؟ مـی‌دانی که در کویر فقط شـن است و تپّه‌های شنـی و خار؟ ولـی من از کویرهایـی هستم که به دریا مـی‌رسند. شبیه این کویرها فقط یکی دو تای دیگر در دنیا وجود دارد.
من یکی از مخلوقات زیبای خداوند هستم. طلوع و غروب خورشید در ساحل من بسیار دیدنی است؛ شاید همانند آن در هیچ ساحل دیگری پیدا نشود.
از زیبایـی‌های دیگر من کوه‌هایـی است که به آن‌ها کوه‌هـای مریخـی مـی‌گویند. اگر عکس‌هایی از سیاره‌ی مریخ دیده باشی، می‌توانی حدس بزنی چرا نام این کوه‌هـا را کوه‌های مرّیخـی گذاشته‌اند. از بس کـه این کوه‌ها به سیاره مریخ شبیه هستند.
آیا تا به حال چشمه‌‌ی گِل دیده‌ای؟ چشمه‌ای که به جای آب از زیر زمین گِل بجوشد؟ و به مرور زمان به شکل مخروطی و تپّه‌مانند در بیاید؟ من تپّه‌های گل‌فشان را در خود دارم که از جوشیدن گل و از چشمه‌های گلی به‌وجود آمده است. این تپّه‌ها از نظر زمین‌شناسان اهمّیت بسیار زیادی دارند و از پدیده‌های بسیاز زیبا و منحصر به‌فرد در دنیا هستند.
مـردم سرزمین من بلوچ هستند. حتماً آن‌هـا را مـی‌شناسی؟ مردمی خونگرم کـه مـردانشان لباس‌های بلند سفید می‌پوشند و خانم‌هایشان لباس‌های سوزن‌دوزی شده و آینه‌کاری شده.
من فقط قسمت کوچکی از زیبایی‌های خودم را برایت تعریف کردم. خیلی دوست دارم به زودی تو را از نزدیک ببینم و در گوش تو زمزمه کنم؛ من مکران هستم، از زیباترین مناطق سرزمین ایران.