یکی از معیارها در انتخاب بازی، سبک آن است. خوب است با سبک‌های بازی آشنا شویم:
1. سبک پرحادثه (اکشن)
در این نوع بازی‌ها، معمولاً بزن و بخور و فعّالیت فیزیکی وجود دارد و عکس‌العمل باید مناسب و سریع باشد.
این نوع بازی‌ها چند دسته‌اند:
- بازی‌های سکّویی
در این بازی‌ها، بازیکن باید با پرش، شلّیک‌کردن و یا ضربه‌زدن، از مانع‌های مختلف عبور کند.
- بازی‌های تیراندازی یا مبارزه‌ای:
در این سبک بازی‌ها، بازیکن با داشتن سلاح‌های مختلف، از دور به دشمنان تیراندازی یا با مشت و لگد با آن‌ها مبارزه می‌کند. بنابراین بازیکن باید سرعت‌عمل داشته باشد. این بازی‌ها معمولاً خشونت و هیجان زیادی دارند.
2. سبک ماجراجویی
برخلاف بازی‌های پرحادثه (اکشن)، در بازی‌های ماجراجویی فعّالیت‌ها آن‌چنان سریع نیستند؛ در این بازی‌ها فشار زمانی وجود ندارد و بازیکن مجبور نیست عکس‌العمل سریع داشته باشد. در این بازی‌ها باید معمّاهایی را حل یا جورچین‌هایی (پازل‌هایی) را کامل کرد.
البتّه باید دقّت کنیم که بازی‌ها نباید زیاد فشار روانی ایجاد کنند. اتّفاقات ناگهانی و هولناک بازی‌ها، یا موسیقی‌های ترسناک همراه با صحنه‌های تاریک و مبهم، ممکن است روی ما تأثیر بدی بگذارند. اگر زیاد بازی‌های ترسناک انجام دهیم، بعد از مدّتی در دنیای واقعی هم دچار ترس و اضطراب همیشگی می‌شویم و ممکن است خواب بد ببینیم یا از تاریکی بترسیم.
3. سبک نقش‌آفرینی
در این سبک، هر بازیکن اختیار(کنترل) یک شخصیت را در دست دارد و باید با انجام مأموریت‌ها و مبارزات مختلف، آن شخصیت را پیشرفت دهد. فضای این سبک بازی‌ها معمولاً بسیار وسیع است و همین باعث می‌شود به‌پایان‌رساندن بازی خیلی طول بکشد.
4. سبک شبیه‌سازی
در این نوع بازی‌ها، یک شغل خاص یا حتّی کلّ جریان زندگی شبیه‌سازی می‌شود. این بازی‌ها حالتی آرام دارند و هیجان زیادی ایجاد نمی‌کنند.
5. سبک راهبردی
در این بازی‌ها، برنامه‌ریزی و مدیریت برای برنده‌شدن اهمّیت زیادی دارد. برای مثال، اختیار یک ارتش یا یک کشور با بازیکن است؛ مثل مجموعه بازی‌های تمدّن.
بازی‌های ورزشی و مسابقات ماشین‌بازی سبک‌های دیگر بازی هستند که خیلی از ما حدّاقل یک بار آن‌ها را انجام داده‌ایم.
البتّه باید به این نکته هم توجّه داشته باشیم که چون در بازی‌های ورزشی رایانهای، ورزش بدنی نداریم، این بازی‌ها شادابی و تناسب اندامی برایمان نخواهند آورد. بنابراین، بازی‌های رایانهای هیچ‌گاه نمی‌توانند جای بازی‌های پر جنب و جوش عادّی را بگیرند.
دوستان عزیزم، نکته‌ی مهمّی که باید در نظر بگیرید این است که احتمال دارد خصوصیات هر نقشی که بازی می‌کنید بعد از مدّتی روی شما تأثیر بگذارد؛ مثلاً اگر در یک بازی نقش جنگجو را دارید، ممکن است خصوصیات رفتار خشن آن، به‌مرور به شما منتقل شود. پس در انتخاب بازی‌ها و نقش‌ها دقّت کنید.
- خُب، حالا که با سبک‌های مختلف بازی آشنا شدید، می‌خواهم در مورد یک نوع دیگر بازی با شما صحبت کنم؛ بازی‌های جدّی. هدف این بازی‌ها، فراتر از ایجاد سرگرمی است؛ هدف‌هایی از جمله آموزش، انجام فعّالیت‌های علمی، حفظ سلامتی، مدیریت بحران، برنامه‌ریزی شهری، افزایش قدرت حلّ مسئله، پرورش استعداد، حلّ بحران یا مسائل محیط زیستی، و درمان یک بیماری خاص و ... . بازی‌های جدّی ممکن است هر کدام از سبک‌هایی را که قبلاً معرّفی کردیم، در خود داشته یا شاید ترکیبی از آن سبک‌ها باشند.
این بازی‌ها برای آموزش هم به کار می‌روند؛ مثلاً برای تدریس ریاضی، علوم یا فارسی؛ یعنی بازیکن درس‌های خود را در هنگام بازی یاد می‌گیرد.
در شماره‌ی بعد هم درباره‌ی نکته‌های دیگر بازی‌های رایانهای با هم صحبت خواهیم کرد.