آنگاه که دانشآموزان بهداشت شخصی را میآموزند، آنگاه که در آمادهسازی غذا مشارکت میکنند، آنگاه که نتیجهی منظمبودن را میبینند، آنگاه که توانایی حل مسئله را مییابند، آنگاه که سواد مالی بخش مهمی از زندگیشان میشود و مستقلبودن را تجربه میکنند، آنگاه است که مهارتهای ارتباطی را درمییابند. در واقع با آموختن این مهارتها با خود زندگی ارتباط برقرار میکنند و توانایی مقابله با چالشهای زندگی را به دست میآورند. به همین دلیل است که در جریان چنین آموزشهایی، شادی و احساس موفقیت در چهرهی تکتک آنها دیده میشود. تأثیر آموزش مهارتهای زندگی دو سویه است: از یکسو آنها میتوانند آموختههای دیگرشان را به استفاده در زندگی واقعی تبدیل کنند و از سوی دیگر این مهارتها درسهای ارزشمندی هستند که میتوانند بر هر یادگیری دیگری مؤثر باشند.