سفره قلمکار

سفره قلمکار/ زهرا شفیعی ینگابادی

از اصفهان خریدیم

یک سفره‌ی قلمکار

جنس لطیف آن بود

از تار و پود چلوار

هم بُتّه جِقّه دارد

هم طرح غنچه و گل

حتّی میان سفره

دیدم نشسته بلبل

این سفره در دل خود

عطر بهار دارد

یک حسّ شاعرانه

در لقمه می‌گذارد

یک ستاره بزرگ؛ برای حضرت امام جواد (ع)/ منیره هاشمی

فرق داشتی چقدر

با تمام بچّه ها

چون که هیچ‌کس نداشت

علم و دانش تو را

یک ستاره ی بزرگ

در جهان شدی چه زود

حرف های تو خودش

یک کلاس درس بود

حرف های تو قشنگ

مهربانی ات زیاد

کاش دیده بودمت

ای امام من جواد (ع)!

یک قلب مهربان/ اکرم السّادات هاشمی پور

وقتی به میهن آمد

حرف از بهار می‌زد

حرف از امید و لبخند

از انتظار می‌زد

با حرف‌های گرمش

گل‌ها شکوفه دادند

با تکیه بر کلامش

یکباره ایستادند

مردی که در وجودش

یک قلب مهربان بود

در دست‌هایش انگار

یک تکّه آسمان بود

پر زد ستاره شد رفت

امروز بی‌قراریم

ما میوه‌های شیرین

از باغ آن بهاریم

زیباتر از جواهر/ عبدالرّضا صمدی

مادربزرگ دارد

یک جعبه‌ی عتیقه

ده چیز چیده در آن

با دقّت و سلیقه

این جعبه‌ی عتیقه

از سال‌های دور است

روی درِ قشنگش

صد مهره‌ی بلور است

مثل طلا و نقره

این جعبه دارد ارزش

دیروز دیدم آن را

با التماس و خواهش

یک آدم هنرمند

با دست‌های ماهر

با چوب و رنگ ساخته

زیباتر از جواهر 

یک جای شاد/ محمود پوروهاب

هم کاسکو داریم و بلبل

هم مرغ‌عشق و مرغ مینا

هم شاه‌طوطی، هم قناری

هم فنچ‌های ریز و زیبا

به شعر و به آواز آن‌ها

ما کرده‌ایم انگار عادت

فرقی ندارد خواب باشیم

یا وقت کار و استراحت

با من تماسی داشت امروز

یک دوستِ ساوُجبُلاغی

در بین صحبت ناگهان گفت:

«در جنگلی؟! یا توی باغی؟!»

خندیدم و گفتم که: «اینجا،

نه جنگل و نه باغ، خانه است

خانه نگو، تالار آواز

یک جای شاد و شاعرانه است»