متاورسِ واقعیت بخش

این فضا از هر ایده‌ای برای جلب نظر مخاطب استقبال می‌کند. شاید در نظر بسیاری این فضا مصنوعی به نظر برسد و نتواند حس واقعی را برای کاربران به وجود آورد، اما نگاهی به قابلیت‌های این محیط و شناخت فناوری‌هایی که به این محیط اضافه می‌شوند می‌تواند این دیدگاه را تغییر دهد.

فناوری‌ها و قابلیت‌های جدیدی در حال رونمایی هستند که می‌توانند حس واقعی‌تری را به متاورس بدهند. چندی پیش یک شرکت آمریکایی از حسگر عصبی جدیدی رونمایی کرد که به نام پوست دوم معروف شد. این حسگر مانند کلاهی روی سر انسان قرار می‌گیرد و می‌تواند دستگاه عصبی مغز را تحریک و حس‌هایی مثل درد و سوزش را به انسان منتقل کند. استفاده از این حسگر توانست در محیط آزمایشگاهی حس دردهای مصنوعی و سوزش‌هایی را برای انسان به وجود آورد و واکنش‌های کاملاً طبیعی از اعمال این حس از انسان دریافت کند. این حسگر در فضای متاورس آزمایش شد و در فضایی شبیه‌سازی‌شده، از اصابت ضربه به‌صورت انسان، حس درد به‌صورت واقعی و تحریک اعصاب به انسان منتقل شد. می‌توان گفت، این فناوری برای انسان حس واقعی‌تری را به وجود می‌آورد. می‌خواهیم ابعاد گسترش و کاربرد این فناوری جالب را بررسی کنیم.

تنظیم میزان درد توسط انسان می‌تواند امکان تجربه‌های جالبی را برای او به وجود آورد. فرض کنید در جنگل مجازی حیات‌وحش در حال گشت‌وگذار هستید و با حیوانات وحشی روبه‌رو می‌شوید. حس ترس به شما منتقل می‌شود و حیوانی به شما حمله می‌کند. اگر نتوانید فرار کنید، به شما صدمه وارد خواهد شد. اما نگران نباشید، میزان دردی را که حس می‌کنید، قبلاً تنظیم کرده‌اید و ممکن است یک‌صدم میزان آن درد واقعی را تجربه کنید. یا می‌توانید از بالای ساختمانی چندطبقه بپرید و تنها دردی معادل یک خراش روی دستتان حس کنید.

آستانه خشونت، صدا، لرزش، شفافیت و صحنه‌ای را که قرار است برای شما اتفاق بیفتد، می‌توانید قبل از ورود تنظیم کنید. پوست دوم امکان برگزاری مسابقات رزمی از فاصله دور را فراهم خواهد کرد. شرکت‌کنندگان از فاصله چندصدکیلومتر، با عینک مخصوص و حسگر پوست دوم، مبارزه را آغاز می‌کنند. اگر به‌صورت حریف خود ضربه بزنند، مانند مسابقه واقعی امتیاز می‌گیرند، با این تفاوت که حریف میزان درد کمتری نسبت به مسابقه واقعی حس می‌کند. برگزاری مسابقه‌های جهانی ورزشی انفرادی در هر سطحی در محیط متاورس اجراشدنی است. مدت‌زمان زیادی طول نخواهد کشید که گروه‌های ملی در مسابقات المپیک در محیط متاورس با هم رقابت کنند. این حسگر یا پوست دوم می‌تواند حس‌هایی مثل گرما و سرما را نیز به شما منتقل کند، لذت تجربه سفر به کوه‌های آلپ یا قطب جنوب و حس سرمای زیاد یا قدم‌زدن روی ماسه‌های داغ صحرای بزرگ آفریقا، همراه با تعرق و حس گرمای واقعی، پدیده‌ای است که دنیای سرگرمی و صنعت گردشگری را تغییر می‌دهد. تصور کنید حس تنگی نفس و فشار به این حسگر اضافه شود. آنگاه از حس فشار آب اقیانوس‌ها به هنگام غواصی در اعماق دریاچه احساسی پیدا خواهید کرد؟ اختراع پوست دوم می‌تواند با ایجاد حس‌های مصنوعی دامنه وسیعی از تجربه‌ها را برای انسان ممکن ‌کند؛ تجربه‌هایی که در فضای واقعی صدمه، آسیب و هزینه گزافی برای ما به وجود خواهند آورد.

فناوری دیگری که اخیراً به فضای متاورس اضافه شده و در حال توسعه است، طراحی سه‌بعدی اشیای خارجی است. یکی از دانشگاه‌های لندن توانست برنامه‌ای طراحی کند که می‌تواند تصویر سه‌بعدی باکیفیتی از هر شیء بسازد و در فضای متاورس به نمایش بگذارد. این طرح هنوز در مراحل آزمایشی قرار دارد، ولی در آینده خبرهای جدیدی از موفقیت‌های آن خواهید شنید. یعنی شبیه‌سازی‌هایی که در آینده در محیط متاورس انجام می‌شوند، می‌توانند تصویرهایی کاملاً واقعی از محیط خارجی و واقعی باشند. در کنار محیط کاملاً غیرواقعی و تخیلی که زاییده ذهن انسان است، به‌کارگیری این فناوری و واقعی‌سازی محیط می‌تواند در فضای متاورس به مکالمات بین افراد و نشست سران کشورها و جلسات اتحادیه‌ها و صنف‌ها، مهمانی‌های خانوادگی و جشن‌های عروسی و کارهای اداری حس عمیق‌تر و واقعی‌تری ببخشد. به نظر می‌رسد، هیجان تماشای مسابقه فوتبال در فضایی سه‌بعدی، با تماشای آن از تلویزیون قابل مقایسه نباشد. به نظر شما می‌توان بازی‌های جام جهانی دوره بعد را به‌صورت سه‌بعدی تماشا کرد؟

اضافه‌شدن فناوری‌های جدید به متاورس می‌تواند فضای واقعی‌تری را برای انسان به وجود آورد. قوه تخیل انسان یک دستگاه بسیار قوی است و می‌تواند حسی واقعی از یک نمایش ذهنی و مجازی را دریافت کند. ترسیدن از تماشای صحنه یک فیلم ترسناک برای چندمین بار و استفاده از عینک‌های واقعیت مجازی که می‌توانند انسان را به ترس و وحشت بیندازند، همگی دلیل این هستند که فضای سه‌بعدی توانایی انتقال یک حس واقعی به انسان را دارد؛ به‌خصوص اگر با کیفیت بالا و فناوری‌های جدید ادغام شوند.

تلاش شرکت‌های بزرگ فناوری این است که فضای رایانه‌ای را به فضایی حداکثری برای حضور انسان تبدیل کنند و چهره جدیدی به زندگی انسان بدهند. همه‌گیری کرونا آغاز یک حکمرانی مجازی بر جهان بود که به‌سرعت در حال پیشرفت است.