اختلاف بدون دشمنی!

حتماً یادتان می‌آید که در ابتدای مطالب مدیریت تعارض گفته بودیم پیش‌آمدن تعارض و اختلاف‌نظر و بحث‌وجدل در محیط کار و کسب‌وکار طبیعی است. به این معنا که نمی‌توان کاری کرد که هیچ اختلاف‌نظری پیش نیاید. چه‌بسا این اختلاف‌نظرها نه‌تنها اتفاق بدی نیستند، بلکه اگر درست هدایت و مدیریت شوند، می‌توانند مفید نیز باشند. همین اختلاف‌نظرهاست که می‌تواند کارها را پخته‌تر و رقابتی درون‌سازمانی ایجاد کند که دستاورد آن افزایش مداوم کیفیت کسب‌وکار باشد. در ادامه، پنج روش مدیریت تعارض پیش‌آمده را شرح دادیم که به‌محض پیش‌آمدن این اختلاف‌ها، متناسب با شرایط، می‌توانید از آن‌ها استفاده و غائله را ختم به خیر کنید. اما به نظر شما چه چیزی باعث می‌شود اختلاف‌نظرها در محیط کار به اتفاق‌های بد و خطرناک تبدیل شوند؟ چیزی که می‌تواند برای کسب‌وکار مفید باشد، چرا به چیزی مضر تبدیل می‌شود؟ مدیریت تعارض درمان است، ولی مدیر کسب‌وکار موفق به جای درمان باید پیشگیری کند. قصد داریم چند نکته‌ای را که در محیط کاری‌تان باید از آن پیشگیری کنید تا فضا به سمت اختلاف‌نظرهای منفی نرود، با شما در میان بگذاریم:
 

1. کسانی هستند که مدام به دنبال رقابت ناسالم در مجموعه هستند و شرایط را برنده و بازنده می‌کنند. بعضی وقت‌ها خود مدیر کسب‌وکار اشتباه می‌کند و شرایط رقابت را در مجموعه خودش ناسالم می‌کند، طوری که افراد حس برنده و بازنده پیدا کنند. این حس بازندگی بعد از مدتی به کینه و تنفر بین کارمندان تبدیل می‌شود. مراقب باشید، در مجموعه از ایجاد این فضای مخرب رقابت جلوگیری کنید.
 

2. اگر شما یا کارمندانتان در آینده درباره پیش‌آمدن اختلاف‌نظر ذهنیت منفی داشته باشید، همه‌چیزی خودبه‌خود خراب می‌شود. تصور کنید ذهنیت شما درباره داشتن اختلاف‌نظر این است که طرف مقابل بحث با شما دشمن است یا شما را دوست ندارد، چون با شما اختلاف‌نظر دارد یا به شما نقد می‌کند. در این صورت، خیلی طبیعی است که به‌محض به‌وجود‌آمدن بگومگویی ساده و اختلاف‌نظری جزئی، کار بالا می‌گیرد. چون در ذهن شما داشتن اختلاف‌نظر مساوی است با دشمنی و دوست‌نداشتن. هم مدیر کسب‌وکار و هم کارکنان مجموعه باید در این باره خوب توجیه شوند که اصل وجود اختلاف‌نظر چیز بدی نیست و طبیعی است. اگر هم نقدی به هم وارد می‌کنیم، کاملاً دوستانه و برای پیشرفت کار است.

 
3. می‌دانم شاید خنده‌دار به نظر برسد، اما بسیاری از ما دچار این مشکل هستیم؛ شاید بدون آنکه خودمان متوجه باشیم! وقتی بین شما و دوستتان یا همکارتان یا نیروی زیردستتان تعارضی پیش‌ می‌آید، بدترین کار این است که ارتباطتان را با هم کم یا قطع کنید؛ با خیال دوری و دوستی! در واقع شما با این کار نه‌تنها مشکل را حل نکرده‌ا‌‌ید، بلکه فضا را مهیا کرده‌اید برای بیشترشدن اختلاف‌ها و چالش‌ها. شما فقط فرصت گفت‌وگو را از هم گرفتید، در صورتی که باید به هم فرصت صحبت‌کردن می‌دادید. شاید قضیه اصلاً آنچه شما فکر می‌کنید نباشد! پس این دوری، با خود دوستی نمی‌آورد، بلکه دشمنی الکی درست می‌کند!
 

4. گاهی وقت‌ها اختلاف‌نظرها کم هستند و شروع بحث یک مسئله کاملاً جزئی است. اما وقتی با هم جدل می‌کنید، انواع و اقسام مسائل را در رابطه با هم پیش می‌کشید تا کم نیاورید؛ آن‌قدر زیاد که اصل موضوعِ مورد اختلاف گم می‌شود! در راستای فایده‌های گفت‌وگو که در مورد 3 گفته شد، نگذارید موضوع چالش گم شود. در گفت‌وگوهایتان ابتدا چالش را دقیق تعریف کنید و فقط حول همان صحبت کنید.

 
5. کارمندانتان را از اینکه روی موضع خودشان پافشاری کنند و حرف هیچ‌کس را جز خودشان قبول نداشته باشند، پرهیز بدهید. پافشاری اختلاف‌ها را گسترده می‌کند و در مواقع حساس مثل تعارض‌ها ممکن است آتش بیار معرکه شود.

 
6. پیاز داغ مسئله را زیاد نکنید. بزرگ‌نمایی بیش از حد مسائل و فاجعه درست‌کردن از یک موضوع پیش پا افتاده، اجازه حل تعارض‌ها را نمی‌دهد. بعضی‌ها ذاتاً این‌گونه‌اند و دست خودشان نیست. بعضی‌ها هم به‌عمد این کار را می‌کنند. گروه اول را توجیه کنید و گروه دوم را تنبیه، و اجازه ندهید از کاه کوه بسازند و محیط کسب‌وکار را متشنج کنند.

 
این‌ها مواردی هستند که اگر ریشه‌های آن‌ها را در محیط کسب‌وکار خودتان پیدا کنید و به فکر حل‌کردن آن‌ها تحت ایجاد یک فرهنگ‌ سازمانی بین همه نیروهایتان باشید، در مواقعی که اختلاف‌نظری نیز پیش می‌آیند، مدیریت آن‌ها بسیار راحت‌تر می‌شود. لذا شما می‌توانید از این اختلاف‌نظرها برای پیشرفت کسب‌وکارتان سود ببرید، نه اینکه مدام دعوا و چالش داشته باشید.