«او را غذا بدهید و آب بنوشانید. اگر زنده ماندم، صاحب خون خویش هســتم. اگر خواستم او را می‌کشم و اگر نخواستم از او می‌گذرم. ای مردم! اگر او را می‌کشید، در حقش زیاده‌روی نکنید که خداوند اسراف‌کاران را دوست ندارد.»
این‌ها جمله‌هایی هستند که امام علی(ع) خطاب به فرزند خود، امام حسـن (ع)، درباره ابن ملجم مرادی گفت؛ مردی که در سحرگاه 19 رمضان در مسجد کوفه ضربتی به سـر حضرت علی (ع) وارد آورد. با این حال امام به فرزندش گفت: «فرزندم، ما خاندان رحمت و بخشایشیم. از آنچه که می‌خوری، به قاتلم بده و از آنچه که می‌نوشـی به او نیز بنوشان.»
دو روز بعد از ضربت، امام علی(ع) به شهادت رسید.
شب قدر
قدر معانی متفاوتی دارد؛ از منزلت گرفته تا اندازه‌گیری و تقدیـر امـور. درباره اینکه چـرا شـب‌های 19، 21 یا 23 مـاه رمضان به شـب قـدر معـروف شـده‌اند، نظرات مختلفی وجود دارند؛ از جمله اینکه قرآن با تمام قدر و منزلتش بر رسـول والا قدر، و به وسیله فرشته صاحـب قدر نازل شـده است. نه در قرآن و نه در احادیث مشخص نشده که شب قدر به صورت قطعی چـه شبی است. اما در روایات آمده که شب بیست و سوم محتمل‌تر از دو شب دیگر است.
منزلت این شب چنان است کـه طـبـق روایات رسول خدا (صلى الله علیه و آله)، در این شب رختخواب خویش را جمع می‌کرد و کمر همت بـرای عبادت را در دهه آخـر از مـاه رمضـان محکم می‌بست. همیشـه هـم این‌گونه بود که اهل و عیالش را در شب بیست و سوم بیدار نگه می‌داشت تا از درک شـب قـدر، و درک شب‌زنده‌داری محروم نشوند.