شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳

مقالات

خوراکی رمضانی

  فایلهای مرتبط
خوراکی رمضانی
ماه رمضان برای همه ما همواره حسـی «دریغ‌پنداشتی» (نوستالژیک) به همراه دارد؛ حسـی که در آن بوی ربنای افطـار و دعای سـحر با سادگی و مهربانی میزبان درهم آمیخته اسـت. این ماه ماه برکـت هم هست و اگر دقت کنید، خوراکی‌ها در این ماه به وفور در دسترس هستند و به قولی «وفور نعمت» است. البته یکی از فلسفه‌های روزه‌گرفتن، امساک در خوردن یا عادت به کم‌خوردن و تمرین ساده‌خوردن است. اما در عمل معمولاً این اتفاق نمی‌افتد و خیلی وقت‌ها از این هدف دور و اسیر برخی رسم‌های دست و پاگیر می‌شویم. در این شماره سعی می‌کنیم، ضمن اینکه توصیه‌هایی برای سـاده‌گیری و ساده‌خوری داشته باشیم، با چند خوراک که در این ماه بیشتر پخته می‌شوند، آشنا شویم.

درازای سفره نشانه احترام نیست

اگر در ماه‌های دیگر یکی از افتخارات شـما این است که در مهمانی‌هایتان یا حتی برای افراد خانواده به اصطلاح «سنگ تمام» می‌گذارید و سفره‌ای پهن می‌کنید که آن سرش ناپیداست، بهتر است در ماه رمضـان این کار را به دلایل متفاوت فراموش کنید. هرچند دوری از اســراف توصیه‌ای است که در همه ماه‌ها باید آن را رعایت کرد.

فلسفه ماه رمضان عادت بـه ساده‌خوردن و ساده‌گرفتن اسـت. پس در انداختن سفره، چه برای خانواده و چه برای دوستان و فامیل، به این نکته توجه کنید. فراموش نکنید هیچ کس حتی خودتان نباید انتظار داشته باشید با دهان روزه کار خاصی کنید. مهم این اسـت که حرمت مهمانان و سفره را نگه داریم؛ چه میزبان باشیم و چه مهمان.

 

خوراکی لذیذ و مختصر

از مسئله کوچک کردن اندازه سـفره که بگذریم، می‌رسیم به دستور پختن غذایی خوش‌مزه که هم خودتان را راضی خواهد کرد و هم اهالی خانه را:

حلیم بادنجان؛ مقوی و خوش‌رنگ و لعاب

اگر برای سفره افطارتان غذایی مقوی و در عین حال خوش‌رنگ و بر و رودار می‌خواهید که حسابی هم توی چشم بیاید، «حلیم بادنجان» گزینه بسیار خوبی است.

برای پخت حلیم بادنجان مخصوص شـما به میزان کافی بادنجان (برای هر شش نفر یک کیلو)، 300 گرم گوشـت بی‌استخوان گوسفندی، 300 گرم عدس، پیازداغ به میزان کافی (هم برای داخل خوراک و هم تزیین)، نعناداغ (هم برای داخل خوراک و هم برای تزیین)، کمی زعفران، کمی گردو، کشک مرغوب به میزان دل‌خواه و کمی آب قلم نیاز دارید.

برای تهیه این خوراک، اول بادنجان‌ها را ـ البته به شیوه رژیمی - سرخ می‌کنیم. استفاده از ماهیتاب‌های رژیمی گزینه خوبی برای این کار است. بعد گوشت (پخته‌شده با سبزی‌های معطر و پیــاز) و عدس را که کاملا پخته شده‌اند، داخل ظرفی می‌ریزیم و با گوشت‌کوب له می‌کنیم. البته حواسمان باشد بادنجان‌ها زیاده از حد له نشوند. له‌شدن باید تا حدی باشد که مواد کش بیایند. در این مرحله زعفران خیلی کمی را هم اضافه می‌کنیم.

مرحله بعدی اضافه‌کردن کمی پیازداغ و نعناداغ به اصل خوراک است. این مخلوط با اضافه‌کردن نمک، فلفل و حدود یک استکان آب قلم که خوش‌مزگی و لطافت خاصی به حلیم بادنجان شما می‌دهد، آماده کشیدن در ظرفی می‌شود که باید کمی گود باشد. در پایان با پیازداغ، نعناداغ، کشک و پودر گردو یا گردوی نصف‌شده، روی خوراک را زینت می‌بخشیم.

 

دو نکته:

1. حلیم بادنجان سیرداغ ندارد. از سیرداغ برای کشک بادنجان استفاده می‌شود.

2. چون کشک نمک دارد، هنگام اضافه کردن نمک حواستان باشد که غذا شور نشود.


۱۱۷
کلیدواژه (keyword): رشد جوان، پیشنهادهای ماه،حلیم بادمجان،خوراکی رمضانی، سمیرا بیرامی، حلیم بادنجان
برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم روی کلید زیر کلیک کنید.