هرکس هر هنری و لطف و سلیقه‌ای در چنته داشت می‌آورد وسط. بچه‌ها و بزرگ‌ترها با ریسه‌ها و کاغذکشی رنگی هرچی گل توی دنیا بود درست می‌کردند؛ یکی از یکی زیباتر. تمام در و دیوار کوچه و محله را پر می‌کردند ازآن گل‌ها. جالب بود که بین محله‌ها زیرپوستی رقابتی با موضوع بهترین تزیین به وجود می‌آمد. هر محله می‌کوشید طرح تازه‌ای از آذین‌بندی برای تولد فرزند زیبای حضرت زهرا (س) رو کند.
در ایام میلاد حضرت مهدی (عج) بوی دوستی، مهربانی، شادی، و همچنین انواع خوراکی‌ها، کمک‌ها و نوع‌دوستی فضای شهر را عطرآگین می‌کرد. به‌راستی زمان و مکان پر می‌شد از نور، از مهربانی، از شبنم دوستی. برای من دقیقاً فضای نیمه‌شعبان مثل خواب‌های طلایی و رؤیایی بود. با خودم می‌گفتم: «آقاجان وقتی میلادت زندگی و فضای شهر را برای ما این همه زیبا، رویایی و دل‌نشین می‌کند، اگر قدم‌های خودتان را روی چشم ما بگذارید و تشریف بیاورید چه می‌شود؟! حتماً دنیا را گلستان خواهید کرد!»
دوستان گلم بیاییم واقعاً از اعماق دل دعا کنیم تا خدای مهربان در ظهور حضرت حجت (عج) تعجیل بفرماید. آمین.