اکنون چهارماه از آغاز سال تحصیلی می‌گذرد و تقریباً در نیمه آن به سر می‌بریم. وقت آن است که خود و اطرافمان را به‌درستی و به‌آرامی بکاویم و داشته‌ها و نداشته‌ها، رسیدن‌ها و نرسیدن‌ها، و گفتنی‌ها و نگفتنی‌ها را بار دیگر مرور کنیم. ببینیم تصمیم گرفته بودیم کجا باشیم و اینک در کدام مرحله و موقعیت از آنچه می‌خواستیم، قرار داریم؟
برنامه درسی مدرسه، برنامه پرورشی مدرسه، فعالیت‌های مهم و جمعی مدرسه از قبیل شورای معلمان، آموزش خانواده، جلسات انجمن اولیا و مربیان، اردوها و بازدیدهای علمی و سیاحتی دانش‌آموزان، شورای علمی معلمان، ارزشیابی‌های دوره‌ای، برنامه‌های زیباسازی و ایمن‌سازی محیط مدرسه، برگزاری فعالیت‌های کتاب‌خوانی هفتگی، بازدید از مدرسه و مکان‌های فرهنگی و علمی محله، دیدار با نخبگان و اندیشمندان و صله رحم با معلمان باتجربه‌ای که سال‌هاست بازنشسته شده و چشم به دیدار ما دارند و همه و همه این برنامه‌ها و اتفاق‌های زیبا، ضروری و خوشایندی را که در سال تحصیلی جاری در برنامه‌های مدرسه خود گنجانده بودید، به‌اتفاق و هم‌فکری همکارانتان مرور و مسیر تحقق آن‌ها را هموار کنید.
البته یقین داریم شما مدیران فهیم مدرسه، قبل از آغاز سال تحصیلی، یعنی در تابستان، برنامه یک‌ساله مدرسه‌تان را با هم‌فکری همه اهالی مدرسه تدوین و تمرین کرده‌اید. اکنون کافی است آن را ورق بزنید و کم‌وکاستی‌ها و باید و نبایدهایش را مرور کنید. بی‌تردید، یکی از کاستی‌ها و کمبودهای شما در این مرحله و این روزها، کمی بودجه و همان اعتبار مالی است. ترس به خود راه ندهید و ناامید نشوید. اولاً همه چیز پول نیست. با رفع موانع، روش و نگرش و افزایش روحیه مشارکت و همدلی و برقراری جو اعتماد جمعی می‌توانید بر بخش زیادی از کاستی‌ها فائق آیید. اما بخش دیگر که نیازمند اعتبار مالی است، در شفافیت عملکرد مدرسه شما نزد والدین و مردم خیر ریشه دارد. با والدین و افراد فرهنگ‌دوستی که می‌شناسید گرد هم آیید و تأمین نیازهای مدرسه را به هریک از آنان واگذارید. درخواست پول یا وجه نقد نکنید، بلکه از آنان بخواهید با گذاشتن وقت، صرف استعداد، کمک‌گرفتن از حرفه و بضاعت مادی و مالی خویش، یکی از نیازها را رفع کنند. حتی می‌توانید از برخی افراد وام بخواهید و بازپرداخت آن را به تدریج انجام دهید.
آنچه در دی‌ماه (نیمه راه سال تحصیلی) بر شما مدیران مدرسه تکلیف شده، فاصله‌گرفتن از جایی است که نشسته‌اید. لطفاً از جایی که نشسته‌اید بلند شوید و از آن فاصله بگیرید. چرا که آنجایی که ایستاده‌اید، یا به عبارتی در آن قرار دارید، به جا و موقعیتی بستگی دارد که در آن نشسته‌اید، یا همان جایگاهی است که بر عهده شماست. در این صورت شما می‌توانید درباره خود و موقعیتی که در آن هستید، بهتر به قضاوت و داوری بنشینید. این تصمیم کمک می‌کند قبل از آنکه دیگران شما را محاسبه یا قضاوت کنند، خودتان خویشتن و سازمان خویش را محاسبه کنید. در این صورت، فرمایش پیامبر اعظم، صلی‌الله علیه وآله: «حاسبوا انفسکم قبل ان تحاسبوا» (بحار‌الانوار، ج67، ص296)، جنبه و صبغه عملی و اجرایی به خود می‌گیرد.