عادت روزانه نوشتن

یکی دیگر از فایده‌های مهم روزانه‌نویسی کم‌کردن فاصله ذهن و قلم شماست. نویسنده‌های خوب، فاصله بین ذهن و قلمشان کم است. یعنی می‌توانند به همان سرعتی بنویسند که فکر می‌کنند. این مهارتی است که با تمرین زیاد به دست می‌آید. بهترین تمرین برای رسیدن به آن هم روزانه‌نویسی است.

از فایده‌های روزانه‌نویسی گفتیم، ولی آن را تعریف نکردیم. روزانه‌نویسی یعنی هر روز - دقیقاً هر روز- در ساعت مشخصی، یک جای مشخص بنشینیم و به یک اندازه مشخص بنویسیم. مثلاً فرض کنید کسی هر روز صبح قبل از شروع مدرسه یا کار، رأس ساعت شش پشت میزش می‌نشیند و به مدت نیم‌ساعت هزار کلمه می‌نویسد. هر کدام از بخش‌های این جمله می‌تواند تغییر کند. شما می‌توانید صبح، ظهر یا شب قبل از خواب روزانه‌نویسی را انجام بدهید. می‌توانید نیم‌ساعت یا یک ساعت یا حتی یک‌ربع بنویسید. قطعاً هرچه بیشتر، بهتر. می‌توانید روی کاغذ بنویسید یا  حروف‌نگاری (تایپ) کنید. می‌توانید در یک اتاق خصوصی بنویسید، یا گوشه آشپزخانه یا هر کنج دیگری که در آن راحت هستید. من کسی را می‌شناسم که در انباری خانه‌ درس می‌خواند و می‌نوشت. محل نوشتن مهم نیست، فقط سعی کنید از شلوغی و سروصدا دوری کنید که تمرکز بیشتری داشته باشید.

صداهای مزاحم را خاموش کنید. در مدتی که تصمیم دارید بنویسید، نباید گوشی کنارتان باشد. رایانه شما نباید به اینترنت وصل باشد. ذهنتان را هم باید کنترل کنید. جز درباره موضوعی که می‌نویسید به هیچ چیزی فکر نکنید. به کتاب‌ها سرک نکشید. در اتاق نچرخید. سراغ یخچال و آشپزخانه نروید و ... خلاصه، تمام آن مدت فقط بنویسید و بنویسید و بنویسید.

کاغذی کنار دستتان داشته باشید. اگر صدای مزاحمی در ذهنتان بود که تمرکز شما را می‌گرفت، آن را روی کاغذ بنویسد. مثلاً بنویسید که باید به دوستتان زنگ بزنید. بعد دیگر به آن فکر نکنید.

در تعریف روزانه‌نویسی تأکید کردم که هر روز بنویسید. یعنی هر روزی که خورشید طلوع می‌کند، شما باید بنویسید. چه فرقی می‌کند روز تعطیل است یا امتحان دارید یا در سفر هستید. در شلوغ‌ترین روزها هم 15 دقیقه فرصت می‌توان پیدا کرد. چرا این‌قدر سخت‌گیرانه؟ چون تأثیر این تمرین را در استمرار آن کشف خواهید کرد. یادتان باشد موفق‌ترین نویسنده‌ها کسانی هستند که برای نوشتن وقت ساخته‌اند.

در آن چند دقیقه‌ای که برای خودتان مشخص کرده‌اید، تند و بدون فکر بنویسید. یعنی به جمله بعدی فکر نکنید. هر چه را به ذهنتان می‌رسد روی کاغذ بیاورید. نگران نکات ویرایشی و غلط‌های املایی نباشید. کسی قرار نیست این یادداشت‌ها را بخواند. بگذارید تداعی‌های ذهنی شما را با خودشان ببرند. از خاطرات دور، از آرزوها، از خبرهایی که شنیده‌اید، از احساسات آن لحظه خودتان و ... روشن و شفاف بنویسید. تند، تند و هرچه تندتر.

اگر می‌خواهید حروف‌نگاری (تایپ) کنید به تعداد کلمه‌هایی که برای خودتان تعیین کرده‌اید پایبند باشید. مثلاً اگر می‌خواهید 1000 کلمه در نیم‌ساعت بنویسید، حتی یک کلمه هم کمتر ننویسید. وقتی موضوعی برای نوشتن نداشته باشید، چشمه خلاقیت شما خواهد جوشید. اگر می‌خواهید روی کاغذ بنویسید هم به تعداد صفحه‌ها پایبند بمانید.

نگران تکراری نوشتن نباشید. می‌توانید چندین روز فقط درباره یک موضوع بنویسید. حتی می‌توانید از جنبه‌های متفاوت به آن موضوع نگاه کنید؛ از نگاه خودتان یا حتی از نگاه دیگران.

قالب‌های متنوعی برای نوشتن‌های روزانه انتخاب کنید. شخصی‌نویسی، خاطره، سفرنامه، داستان، شعر، مقاله و .... خودتان را در جاهای گوناگون محک بزنید. شاید به شناخت جدیدی از خودتان برسید.

اگر اولین‌بار است که درباره این روش می‌خوانید، شاید بخش‌هایی از آن برایتان عجیب باشد. ولی به هزاران نویسنده‌ای که از این فن استفاده کرده‌اند اعتماد کنید. پس اگر می‌خواهید ترس شما از نوشتن کمتر شود، لذت واقعی نوشتن را تجربه کنید و خیلی زود در نویسندگی پیشرفت کنید، روزانه‌نویسی داشته باشید. یادتان باشد، هر روزی که خورشید طلوع می‌کند، بنویسید.

تمرین: به سخت‌ترین تجربه زندگی‌تان فکر کنید. اگر امروز دوباره آن اتفاق برای شما بیفتد چه‌کار می‌کنید؟ چه کاری متفاوت ازگذشته؟

این تمرین را در 500 کلمه بنویسید و برای ما بفرستید.

 

راه‌های ارتباطی شما برای فرستادن متن و داستان، رایانامه  مجله است به نشانی :

nojavan@roshdmag.ir

یا شماره پیامک 3000899596