موضوع لباس و پوشاک همواره یکی از موضوعات جذاب برای مردم سراسر دنیاست. علاوه‌بر اینکه تأثیر لباس بر ظاهر و آراستگی بسیار زیاد است و مردم به آن اهمیت زیادی می‌دهند، در واقع پوشاک فقط یک کالای مصرفی نیست، بلکه با آداب و فرهنگ مردم گره خورده است. مردم هر کشور با نوع و مدل لباس‌هایشان شناخته می‌شوند. حتی لباس اقوام هم فرهنگ و بوم زندگی آن‌ها را نشان می‌دهد. لباس ایرانی که هنر سرپنجه‌های خیاطان ایرانی است نیز نشان‌دهنده فرهنگ غنی ایرانی در سراسر دنیاست.
یکی از جوانان کشورمان سعی کرده است در این زمینه یک شرکت نوآفرینی راه‌اندازی کند که هم فرهنگ غنی کشورمان را حفظ کند و هم زمینه درآمدزایی برای خودش و دیگران شود. این شماره از کارآفرینی حتماً برای هنرجویان رشته‌های خیاطی و طراحی دوخت جذاب خواهد بود.
علی خسرونژاد سال 96 وارد دانشگاه یزد شد. در همان ایام علاقه‌مند شد به راه‌اندازی کسب‌وکار؛ وقتی با شتاب‌دهنده‌ها آشنا شد و آموزش‌هایشان را دید.
در ابتدا یک کسب‌وکار به نام (اس‌تور) راه انداخت که در حوزه گشت های تفریحی کوتاه و کویرنوردی فعالیت می‌کرد؛ قبل از آنکه نشان‌های بزرگ تجاری وارد این فضا شوند. بعد از آنکه در این کسب‌وکار شکست خورد، کسب‌وکار دیگری در حوزه فروش سوغات شهرها راه‌اندازی کرد و چند کسب‌وکار دیگر هم راه انداخت که در همه آن‌ها نتیجه‌ای بهتر از اس‌تور نداشت.
مهم‌ترین ویژگی علی خسرونژاد، ناامیدنشدن اوست. به جای آنکه غصه‌دار شکست‌های متعددش شود، از آن‌ها درس گرفت و همه تجربه‌هایش را به کار گرفت تا کسب‌وکار دیگری راه بیندازد. خودش می‌گوید، فهمیده‌ایم که هدفمان نباید فقط پول‌درآوردن باشد، بلکه باید به دنبال ارائه خدمت باشیم. وقتی مردم از این خدمت لذت ببرند، پول هم همراه آن خواهد آمد.
او با این تجربه‌ها و به همراه یکی از دوستانش، شرکت نوآفرین پارسی‌دوز را راه‌انداخته است تا هر کس بتواند دوخت پوشاک مخصوص خودش را داشته باشد. اسم پارسی‌دوز را هم برای این انتخاب کرده است که در طراحی و دوخت لباس‌ها از فرهنگ غنی ایرانی استفاده می‌شود.
چطور شروع شد؟
علی خسرونژاد با لوازم خیاطی آشنایی داشت و مادر دوستش هم خیاطی حرفه‌ای بود. چون تنوع در وسایل و لوازم خیاطی زیاد بود، تصمیم گرفتند برای فروش این لوازم یک فروشگاه برخط ایجاد کنند و آن‌ها را به همه کشور بفرستند. اول با فروشندگان با قیمت مناسب همکاری می‌کردند و فقط واسطه بودند و خودشان انبار فروش نداشتند. مخاطب این فروشگاه خیاطان بودند. مدتی بعد فهمیدند مردم برای خرید لباس به فروشگاه‌های حضوری مراجعه می‌کنند و خرید حضوری را به دلایل گوناگون ترجیح می‌دهند. زیرا وقتی خرید اینترنتی انجام می‌دهند، با مشکلاتی مثل اندازه لباس و مدل آن مواجه می‌شوند. برای همین تصمیم گرفتند کسب‌وکارشان را توسعه دهند و کاری کنند خیاط‌ها به‌صورت برخط سفارش بگیرند. در این صورت، هر کس می‌تواند لباس خودش را اینترنتی سفارش دوخت دهد و مدل لباس و حتی پارچه و دکمه آن را خودش انتخاب کند.
سرمایه اولیه
ابتدا کار خود را با پنج میلیون تومان شروع کردند که برای راه‌اندازی یک فروشگاه برخط بود و پارسی‌دوز فقط نقش واسطه را داشت. بعد کار را توسعه دادند و جذب سرمایه کردند. بعد از مدتی که کار انبارگردانی و توسعه فروشگاه را شروع کردند، 400 میلیون تومان جذب سرمایه کردند. الان با هشت نفر نیروی انسانی و حدود 30 نفر خیاط که در وبگاه آن‌ها فعالیت می‌کنند، کار را ادامه می‌دهند.
حالا شرکت نوآفرین پارسی‌دوز در نظر دارد فرهنگ لباس شخصی‌دوز را در همه ایران جا بیندازد و کسب‌وکار خودش را هم توسعه دهد. در واقع، مثال‌هایی مثل علی خسرونژاد بسیارند که با ایده‌های فراوانی که در ذهن دارند، از شکست‌ها نمی‌ترسند و از تجربه آن‌ها برای ساختن کار جدید و بدون نقص گذشته استفاده می‌کنند. ناامیدنشدن مهم است و البته این درس بزرگ که نباید فقط به پول درآوردن فکر کرد، بلکه باید خدمت لذت‌بخش ارائه داد.
این تجربه بزرگ علی خسرونژاد و گروهش بوده است. هنرجویان رشته طراحی دوخت و خیاطی دنیای متنوعی از کسب‌وکار را پیش روی خود دارند که هیچ موقع کهنه نمی‌شود و همیشه مشتری خواهد داشت. مهم این است که چه کسی تفاوت ایجاد کند.