خلیج‌فارس، قشم، سال 885 شمسی
+ جناب آلبوکرک! درست است که ساخت قلعه 30 سال طول کشید امّا زحمات ما برای کشورمان پرتغال، نتیجه‌ی خوبی خواهد داشت.
- بله رافائل، درست است. این قلعه‌ی محکم باعث می‌شود ما حسابی به جزیره‌ی قشم و خلیج‌فارس مسلّط شویم و کالا وارد کنیم. ایرانی‌ها هم مجبورند کالاهای ما را بخرند. آن‌ها هرگز نباید به فکر تولید برای خودشان بیفتند.
+ کاملاً درست می‌فرمایید قربان!
فارس، عمارت امام‌قلی‌خان، 117 سال بعد
+ پسرهای عزیزم کجایید؟
- بله پدر در خدمتیم.
+ فرزندانم! کارهای گوناگون قدری خسته‌ام کرده‌اند. به کمکتان نیاز دارم.
ـــ درست می‌گویید پدر جان. ساخت جادّه‌ها، پل رودخانه‌ی «کُر»، کتابخانه‌ی بزرگ، و مکان‌های استراحت بین‌جادّه‌ای، زیباسازی شیراز و جمع‌کردن اندیشمندان در فارس.
-- جنگ‌های پدر با دشمنان غربی و شورشیان داخلی را یادت رفت.
+ همه باید به میهنمان خدمت کنیم. امّا... .
- امّا چه پدر؟
+ غصّه‌ی جنوب کشور را دارم. الان بیش از 100 سال است که پرتغالی‌ها آنجا را اشغال کرده‌اند. دیگر باید فکری کنیم.
ــ پدر، پرتغالی‌ها پنج کشتی جنگی بزرگ، دو کشتی کوچک و ده‌ها قایق مسلّح دارند.
-- برادر، دو کشتی دیگر را نگفتی. همان که سی توپ جنگی بر رویش است.
+ عزیزانم. من فکری دارم. شاه، به انگلیسی‌ها اجازه‌ی تجارت در ایران را داده است. باید آن‌ها را وادار کنیم به خاطر این لطف شاه، با کشتی‌ها و سربازانشان به ما کمک کنند.
جنوب ایران، حوالی قشم، چند ماه بعد
- درود بر امام‌قلی‌خان، سپهسالار همیشه پیروز ایران!
+ درود بر تو سردار شجاع؛ پولاد بیگ!
- سردار! تمام کشتی‌ها و سربازان انگلیسی و ایرانی آماده‌ی دستور حمله هستند.
+ زنده باد ایران عزیز! حمله!
قلعه‌ی پرتغالی‌ها، دو هفته بعد
-- فرمانده فریه‌را! با اینکه تعداد زیادی از ایرانی‌ها را کشته‌ایم، حریفشان نیستیم. دو قسمت از قلعه فرو ریخته است. کشتی «سان پدرو» را هم آتش زده‌اند.
ـــ بله! بعد از دو هفته نبرد، حریف ایرانی‌ها نشده‌ایم. آن‌ها فرمانده شجاع و زرنگی مثل امام‌قلی‌خان دارند! برو پرچم سفید را بالا ببر.
ساحل قشم، 10 اردیبهشت 1002 شمسی
-- امام‌قلی‌خان! لطفاً اجازه بده از طریق عمان به هندوستان و از آنجا به کشورمان برگردیم.
+ فرمانده «فریه‌را» ، شما 117 سال اینجا را اشغال و غارت کردید. باید هم به کشورتان برگردید. بروید و دیگر این طرف‌ها پیدایتان نشود.*
* برداشتی آزاد از متون دوره‌ی صفویه: سفرنامه‌ی دلاواله – سفرنامه‌ی تاورنیه – تاریخ عالم‌آرای عباسی.