ارتباط فرایندی پیوسته است که نیازمند هدف است. در ارتباط نوشتاری سه جزء مهم وجود دارد: معنا، واژه‌های نوشتاری، معنای دوم.
• معنا در واقع چیزی است که در لحظه در ذهن و قلب فرد رخ می‌دهد و در کنار آن با تجربه‌ای از زندگی همراه است.
• واژه‌های نوشتاری آن چیزی هستند که فرد با آنها می‌نویسد.
• معنای دوم تفسیر فرد دریافت‌کننده از متن نوشته‌شده است.
وجود چند عامل ارتباط نوشتاری را دچار چالش می‌کند:
1. گاهی واژه‌های نوشتاری بخش کوچکی از ارتباط هستند: افراد همیشه منظور و معنی خودشان را بیان نمی‌کنند. فرد ارسال‌کننده پیام ممکن است معنای پیام خود را به‌خوبی در واژه‌ها قرار ندهد.
2. گاهی چیزی که نوشته می‌شود در اثر عوامل زیادی مثل توجه‌نکردن گیرنده، فاصله، حواس‌پرتی، نقص بینایی، یا هر چیزی که به زبان دیگری نوشته شود، دچار اختلال می‌شود.
3. گیرنده فرهنگ لغت معنایی و استنباط خود را دارد.
با توجه به این چالش‌ها، دستورهای نوشتاری در چت هوش مصنوعی به استفاده از اصول و مدل‌هایی نیاز دارند تا اثربخش باشند.
در کتاب هنر دستورنویسی چت جی‌پی‌تی در سال 2023 این اصول برای دستورنویسی ارائه شده‌اند:
• روشنگری: از ابهام یا پیچیدگی زبانی اجتناب شود و دستورها تا اندازه‌ای خاص باشند.
• تمرکز: از دستورهای بازپاسخ یا گسترده‌پاسخ اجتناب شود، زیرا به قطع مکالمه یا تمرکز‌نکردن بر آن منجر خواهد شد.
ارتباط: عنوان‌ها یا عبارت‌های نامرتبط بیان نشوند و از تمرکز بر موضوع اصلی دور نشوند.
این موارد اصول مهمی هستند که در مکالمه باید مدنظر قرار دهید. زمانی که با توجه به این اصول از چت جی‌بی‌تی سؤال می‌کنیم، این‌گونه پاسخ می‌دهد:
• واضح: زمانی که شما با زبان دقیق و مشخص با من ارتباط برقرار می‌کنید، من می‌توانم دستورهای شما را به‌طور اثربخشی درک کنم و به آنها پاسخ دهم.
• اختصاصی: زمانی که درخواست خودتان را به‌طور اختصاصی مطرح می‌کنید، پاسخ‌های مرتبط و دقیق‌تری از من دریافت خواهید کرد.
• خودآگاهی: همان‌طور که می‌دانید من یک مدل زبانی هستم و می‌توانم حجم بالایی از متن را پردازش کنم، اما دقیق‌بودن درخواست یا سؤال شما می‌تواند به من کمک کند زمینه و هدف پیام شما را بهتر درک کنم و به شیوه‌ای اثربخش‌تر پاسخ دهم.
• خوانش درک مطلب: تعامل با من می‌تواند در گسترش مهارت درک مطلبتان به شما کمک کند، چرا که نیاز دارید پاسخ‌های مرا برای تداوم مکالمه درک کنید.
• همدلی: در ارتباط با من باید بدانید، من یک دستگاه هستم و عاطفه و تجربه انسانی ندارم. بنابراین مهم است از زبان مورداستفاده و زمینه پیام‌های خود آگاه باشید.
• بازنویسی و بازخوانی: هم‌زمان که شما با من ارتباط برقرار می‌کنید، یاد می‌گیرید پیام‌های خودتان را پیش از فرستادن بازخوانی کنید تا از خطاها یا سوءتفاهم‌ها اجتناب کنید.
بنابراین، ارتباط خوب، موفقیتی لحظه‌ای نیست، بلکه فرایند یادگیری مداومی است که ما به اشتراک می‌گذاریم و فکر، درک و تکرار می‌کنیم.
علاوه بر این، برای دستورنویسیِ بهتر، فن‌هایی نیز ارائه شده‌اند که در ادامه می‌آوریم:
• در نوشتن دستورها از عبارت‌ها و رویکردهای متفاوت استفاده کنید.
• از هوش مصنوعی بخواهید گام‌به‌گام فکر کند.
• مثال‌هایی از چیزی که می‌خواهید ارائه دهید تا نتیجه بهتری بگیرید.
• خروجی مکالمه‌ها را آن‌طور که می‌خواهید اصلاح کنید، چرا که هوش مصنوعی به دنبال الگوی مطلوب است و به فعالیت‌های قبلی در مکالمات برمی‌گردد.
• برای افزایش فرصت‌های محتوای باکیفیت، تقویت‌های مثبت ارائه دهید. نظیر این مورد: خروجی عالی بود، خواهش می‌کنم...
• از واژه‌های اصلی استفاده کنید: این واژه‌ها مواردی هستند که می‌توانید در دستورهای خود به کار ببرید. به‌کارگیری این واژه‌ها به شما کمک می‌کند هوش مصنوعی را به ایجاد محتوایی هدایت کنید که به میزان زیادی با عنوان مدنظر شما نزدیک باشد. برای مثال، اگر می‌خواهید بر تولید تمرکز کنید، ممکن است از واژه‌های مبنایی نظیر عادت‌های بهتر، تولید افزایشی، تغییرات کوچک، دستیابی به اهداف و زمان استفاده کنید. در ابتدا و انتهای مکالمات از واژه‌های مبنایی استفاده کنید.
• استفاده از دستورهای زیاد و تجزیه آنها در فرایند دستورهای به‌هم‌پیوسته کوتاه. زمانی که می‌خواهید پاسخ‌هایی با جزئیات بیشتر بگیرید، هوش مصنوعی را با دستورهای زیاد و به‌صورت فرایندی به‌هم‌پیوسته روبه‌رو کنید و مجموعه‌ای سؤال یا عبارت کوتاه ارائه دهید.
• برای دستورهای خود بستر یا زمینه درست را ارائه دهید.
جمع‌بندی
در مجموع، برای آنکه بتوان دستورهای صحیح و درستی برای هوش مصنوعی نوشت تا ارتباط نوشتاری اثربخشی ایجاد کرد و به خروجی مطلوبی رسید، باید به بستر موضوع، اختصاصی‌بودن آن و چگونگی نوشتن تسلط کامل داشت. باید بدانیم در چه شرایطی، با چه موضوعیتی و با چه نوع ساختار نوشتاری پیام را برای هوش مصنوعی می‌فرستیم. به خاطر داشته باشیم، هوش مصنوعی خودش مدلی زبانی است که می‌توانیم آن را با فن‌ها و اصولی به سمتی هدایت کنیم که محصول یا خروجی مطلوب موردنظر ما را ارائه دهد. این موضوع نمایانگر توانمندی ما در زمینه ارتباط نوشتاری است.