مدرسه‌ها دوباره باز شده‌اند. مدرسه یعنی جست‌وجو ادامه دارد. یعنی باز هم می‌توانیم بپرسیم، دوست داشته باشیم، همکاری کنیم و از زندگی لذّت ببریم.
به گل‌ها نگاه کنید. گُل‌ها از اینکه هستند، خوش‌حال‌اند. خوش‌حالیِ گل وظیفه‌ی گل است. شما هم خوش‌حال‌بودن و زیبا بودن را انتخاب کنید. گل‌ها زندگی را زیبا می‌بینند. شما هم در مدرسه، زیبا دیدن را انتخاب می‌کنید.
ما می‌توانیم احساسمان را انتخاب کنیم. برای این کار، نخست باید به شکلِ احساسی باشیم که دوست داریم داشته باشیم. دوست داری غمگین باشی؟ شاد؟ امیدوار؟ صمیمی؟ توانا؟ دوست داری چه احساسی درباره‌ی خودت داشته باشی؟ یادت باشد: مقدّمه‌ی هر احساس، این است که تو به شکلِ آن احساس باشی.
به گل‌ها نگاه کنید. آن‌ها درست همان شکلی را دارند که باید داشته باشند. پس صاف راه بروید. قوز نکنید. لبخند بزنید. شنونده‌ی خوبی باشید. گل‌ها گوش‌های زمین‌اند. شما هم برای زندگی گوش باشید. این به شما صبر بیشتری می‌دهد. اوّل به شکل یک احساس خوب ظاهر شوید و بعد، رفتارهای آن احساس را از خودتان نشان دهید. مثل احساسی که دوستش دارید، راه بروید. مثل احساسی که دوست دارید، بازی کنید. می‌بینید؟ خیلی‌وقت‌ها انتخاب با شماست.
برای اینکه چیزها را خوب یاد بگیرید، مثل یک معلّمِ مهربان باشید. جوری بخوانید که انگار قرار است بعداً به دیگران یاد بدهید.
بپرسید. تلاش کنید که برای هر درس، چند پرسش جدید خلق کنید. با سلیقه‌ی خودتان، چیزهایی به درس‌ها اضافه کنید. خلّاق باشید. گل‌ها می‌دانند چگونه زیبایی را به جاهای خالی ببرند.
می‌توانید همه‌ی چیزهایی را که نوشتم، با رشد دانش‌آموز شروع کنید. پیشنهاد بدهید. بنویسید. نقّاشی کنید. کشف کنید. همکار رشد دانش‌آموز باشید. ما را به مدرسه‌تان دعوت کنید تا درباره‌ی مجلّه با هم حرف بزنیم.