در آغاز شکل‌گیری اجتماعات بشری و در جوامع اولیه، پوشاک نقش حفاظتی داشته و برای مصون‌نگه‌داشتن بدن انسان در برابر عوامل طبیعی و اقلیمی و آب‌وهوایی به کار می‌رفته است، اما بعدها با توسعه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی در جوامع و شکل‌گیری عقاید دینی و مذهبی در ذهنیت مردم، پوشاک، نوع رنگ، جنس، شکل و سبک دوخت تن‌پوش‌ها، زمینه و نقش فرهنگی یافت و کارکرد اجتماعی و فرهنگی و نمادین آن برجسته شد. لباس، مانند زبان، هویت قومی، اجتماعی، جغرافیایی، وابستگی‌های صنفی، سیاسی و مذهبی و شأن و منزلت اجتماعی و اقتصادی مردم را مشخص می‌کند. ازاین‌رو بررسی این جنبه از زندگی انسان‌ها برای شناخت جوامع ضروری است. یکی از مقوله‌هایی که در بررسی پوشاک در ایران در قرون اخیر مورد منازعه بوده، مسئله حجاب و پوشش بانوان است. به همین دلیل، لزوم بررسی تاریخی این امر و ریشه‌یابی آن احساس می‌شود.