شفافیت وضعیتی است که در آن، اطلاعات مربوط به یک فرایند تصمیم‌گیری در دسترس عموم گذاشته می‌شود تا هم از نظر قوانین و هم از نظر هویت تصمیم‌گیرندگان، بتوان موضوع را کنکاش و بررسی کرد. علاوه بر این، شفافیت امکان شناسایی را فراهم می‌کند و احتمال رفتار فاسد را کاهش می‌دهد. زیرا از موانع اطلاعاتی می‌کاهد و بررسی و نظارت را میسر می‌سازد. همین موضوع سبب می‌شود احتمال کشف فساد افزایش یابد و با افزایش احتمال گرفتارشدن، از فساد جلوگیری می‌شود. در این مقاله به بررسی شفافیت در پیشگیری از فساد در سیاست جنایی ایران پرداخته‌ایم تا بدین سؤال پاسخ دهیم که شفافیت در سیاست جنایی ایران چگونه می‌تواند از فساد جلوگیری کند و بدین پاسخ رسیدیم که هیچ دلیلی ثابت‌تر و جهانی‌تر از نظارت مردم وجود ندارد. بنابراین شفافیت با حق عموم مردم برای اطلاع از فرایندها و اقدامات دولتی، یک هنجار قانونی مبارزه با فساد و دفاع از حقوق شهروندان است.

فضای مدرسه یکی از عناصر در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌های ناظر بر تحول در آموزش‌وپرورش است. در این سیاست‌ها و برنامه‌ها به‌طور معمول و مرسوم انتظار تحول‌آفرینی همواره معطوف به محتوا و «متن کتب درسی» و یا ساختار سازمانی آموزش‌وپرورش بوده است. به همین دلیل نیز هر از چندی کتاب‌های درسی یا ساختار سازمانی آموزش‌وپرورش دستخوش تغییرات متفاوت شده‌اند، اما کمتر به فضای اجتماعی و «متن مدرسه» توجه شده است. در حالی که به نظر می‌رسد، اهمیت متن مدرسه برای چنان تحولی بسیار بیشتر از صورت فنی و خشک محتوای کتاب‌های درسی یا ساختار بوروکراتیک سازمانی مدرسه و آموزش‌وپرورش باشد. چرا که دانش‌آموزان آنچه از متن مدرسه و فضای اجتماعی آن یاد می‌گیرند، بسیار بیشتر از متن خشک و رسمی کتاب درسی است.

در «نشست تنوع مدارس و عدالت آموزشی» که در سالن حافظ «خانه اندیشمندان علوم انسانی» برگزار شد، تعدادی از معلمان، کارشناسان و اندیشمندان حوزه تعلیم و آموزش‌و‌پرورش و همچنین مدیران برخی مدرسه‌ها شرکت داشتند، آقایان دکتر محمود مهرمحمدی، استاد بازنشسته دانشگاه تربیت مدرس، دکتر محمد حسنی، دانشیار پژوهشگاه آموزش‌وپرورش و دکتر رضا امیدی، پژوهشگر توسعه و عدالت آموزشی سخنانی ایراد کردند. در این نشست که دبیری آن را دکتر علیرضا صادقی، دانشیار دانشگاه علامه طباطبایی بر عهده داشت، سخنرانان در خصوص تنوع مدرسه‌ها و نسبت آن با عدالت آموزشی و برابری آموزشی سخنانی ایراد کردند که گزارش کامل آن در دو بخش تنظیم شده است. بخش اول آن در شماره قبلی مجله تقدیم خوانندگان عزیز شد. در بخش دوم این گزارش، ضمن ارائه خلاصه‌ای از بخش اول، مباحث مطرح شده از سوی دکتر رضا امیدی را با هم مرور می‌کنیم.