در یک تقسیم‌بندی پژوهشی، رده‌های متفاوت سنی (نسل‌ها) در طول صدسال گذشته در قالب‌های متفاوتی تقسیم‌بندی شده‌اند. یکی از آن‌ها صورت‌بندی پنج‌گانه است که ابتدا در آمریکا توسط نیل هاو و ویلیام استراوس، در کتاب «نسل‌ها» مطرح شد و سپس در جامعه‌های دیگر جهان مورد توجه قرار گرفت. در ادامه مک کریندل در کتابِ خود، «الفبای ایکس ایگرگ، ضد، شناختِ نسل‌های جهانی»، با تقسیم‌بندی که در پژوهشِ هاو و استراوس ارائه شده بود موافقت کرد و طبقه جدیدی به نام «نسل آلفا» به دسته‌بندی‌های قبلی افزود. بدین ترتیب نظریه نسل‌ها با در نظرگرفتن تقریباً هر ۱۵ سال یک نسل و تقسیم‌بندی شش‌گانه مورد استقبال قرار گرفت. در این نوشتار ابتدا این تقسیم‌بندی با تأکید بر رویدادهای مهم تاریخ معاصر، همسو با تحولات و نسل‌های جهانی، بر اساس تحولات ایران معرفی شده و ویژگی‌های نسل‌های متفاوت و نام‌گذاری‌هایی که روی آنان انجام شده، مورد توجه قرار گرفته است. سپس این نظریه، به‌ویژه بخش نسل آلفا، نقد و بررسی شده است.

روایتی از تلاش‌های دلسوزانه برای بازسازی یک مدرسه روستایی