اسماعیل طاهری‌مقدم سال ۱۳۶۱ در تهران متولد شد. با رتبه‌ای که در آزمون سراسری سال ۱۳۸۰ کسب کرده بود، می‌توانست در رشته‌های مهندسی برق قدرت، مهندسی رادارهای موشکیِ دانشگاه هوافضا و تربیت معلم تهران به تحصیل خود ادامه دهد. اما در نهایت معلمی را انتخاب کرد. چون پرورش انسان‌های کار‌آمد را بیشتر از هر چیزی دوست داشت. سال ۱۳۸۲ در مدرسه‌های شهرستان قدس تهران مشغول به کار شد. سال ۱۳۸۳ باز هم در آزمون سراسری شرکت کرد و در رشته کارشناسی حسابداری دانشگاه صنعتی شاهرود قبول شد و سه ساله لیسانس گرفت. در سال ۱۳۹۱ هم از دانشگاه تهران فوق‌لیسانس حسابداری گرفت. در همه این سال‌ها هم‌زمان با تحصیل‌، درس هم می‌داد و سال‌های پرتلاشی را تجربه می‌کرد. خاطره‌هایی که در ادامه می‌خوانید، از جمله تجربه‌های شیرین‌ معلمی اوست.

چند سالی بود معلم مدرسه‌ای استثنایی بودم. جبر روزگار کارم را به اینجا کشانده بود، وگرنه سرو‌کله‌زدن با بچه‌هایی که هرچه بگویی یاد نمی‌گیرند، کار آسانی نیست. تازه فقط بچه‌ها هم نبودند! کلاً هیچ‌جا معلمان مدرسه‌های استثنایی جدی گرفته نمی‌شدند، حتی در جمع همکارانشان؛. مثلاً همین دیروز در جلسه‌ای، معلمی با جعبه‌ای شیرینی وارد شده بود و از دانش‌آموزی می‌گفت که حالا پزشک شده و برای تقدیر از او برایش گل و شیرینی برده است. بقیه هم با حسادت برایش کف زدند و بعد با نگاهی طعنه‌آمیز ما را مستفیض کردند. همکاران مدرسه‌های استثنایی هم نگاهی به هم کردند و روز بعد بی‌حوصله‌تر از قبل وارد مدرسه شدند.

یکی از دغدغه‌های ما معلمان در روزهای تعطیلی مدرسه این است که چگونه می‌توانیم مثل زمان حضور دانش‌آموزان کلاس خود را فعال و بانشاط اداره کنیم تا دانش‌آموزان از کلاس درس مجازی خود، تجربه خوشایندی داشته باشند. تجربه من شاید برای شما هم جالب باشد!