ایجاد زمینه برای رشد همهجانبه فرد و تربیت انسانهای سالم، کارآمد و مسئول، به منظور ایفای نقش مفید و مؤثر در زندگی فردی و اجتماعی، از هدفهای مهم آموزشوپرورش است. از کل دانشآموزانی که وارد نظام آموزشوپرورش میشوند، تعداد کمی از آنها میتوانند در انجام تکلیفهای تحصیلی موفق شوند و «عملکرد تحصیلی»۱ خوبی از خود نشان دهند. یکی از عوامل بسیار مهم و اثرگذار در عملکرد تحصیلی دانشآموزان، عوامل روانشناختی آنان است. ازجمله ویژگیهای روانشناختی مهمی که عملکرد تحصیلی را تحت تأثیر قرار میدهد، «فرسودگی تحصیلی»۲ است؛ عاملی که در موقعیتهای آموزشی بهعنوان احساس خستگی به خاطر تقاضاها و الزامات تحصیل (خستگی۳)، داشتن حسی بدبینانه و بدون علاقه نسبت به مطالب و تکالیف درسی (بیعلاقگی۴) و نیز احساس پیشرفت شخصی ضعیف در امور درسی و تحصیلی (خودکارآمدی شخصی کاهشیافته۵) تعریف میشود.
۱ فروردین ۱۴۰۲