اهمیت برنامه‌های درسی تربیت‌بدنی و ورزش در تمام دوره‌های تحصیلی به‌ویژه در مقطع ابتدایی بر هیچ‌کس پوشیده نیست و یکی از حیطه‌های مهم اهداف درس تربیت‌بدنی، تغییر و بهبود عادات و رفتارهای تغذیه‌ای دانش‌آموزان است.

فعالیت جسمانی و مشارکت در فعالیت‌های ورزشی بخش جدایی‌ناپذیر زندگی است و هر انسانی با توجه به ویژگی‌ها و توانایی‌های خاص خود به مشارکت ورزشی روی می‌آورد. کاهش تحرک و فعالیت‌های جسمانی در زندگی روزمره که به واسطه توسعه و گسترش امکانات و وسایل رفاهی و شیوه‌های نوین زندگی به وجود می‌آید، ضرورت پرداختن به ورزش و تربیت‌بدنی را بیش از پیش ایجاب می‌کند. بنابراین انجام مستمر و منظم فعالیت‌های بدنی در این راستا، امر لازم و حیاتی به نظر می‌رسد. دوره نوجوانی یک دوره حساس است که در این دوره آهنگ رشد به اوج خود می‌رسد. همراه با رشد سریع اندام‌ها نخستین نشانه‌های بلوغ جنسی نیز از ۱۱ سالگی در دختران و ۱۵ سالگی در پسران پدیدار می‌شود. افزایش طول اندام با رشد تنه هماهنگ نیست، بدین‌معنا که دست و پاها زودتر بلند می‌شوند. این موضوع سبب به هم خوردن آهنگ حرکت در بین دانش‌آموزان می‌شود و ناهماهنگی حرکتی را در بین آن‌ها تشدید می‌کند. اولویت‌ نیازهای جسمانی‌ـ حرکتی دانش‌آموزان در این دوره از دیدگاه محققان، تمرینات مربوط به حفظ وضعیت بدنی و اسکلت طبیعی، آگاهی در مورد نیازهای روان‌شناختی و نیازهای اجتماعی‌ـ عاطفی است. بنابراین لازم است زمینه‌ای فراهم شود که دانش‌آموزان بتوانند در فعالیت‌های جسمانی به‌طور مستمر و منظم مشارکت داشته باشند. عوامل زیادی در میزان مشارکت نوجوانان در فعالیت‌های جسمانی و ورزش دخیل‌ هستند که به دو دسته عوامل بازدارنده و عوامل محرک تقسیم می‌شوند.