حسین عباسیان از دانشگاه شهید بهشتی دکترای مدیریت آموزشی گرفته و ۱۳ سال است که در دانشگاه خوارزمی مشغول به خدمت است. قبل از آن هم در دیگر مراکز آموزشی به معلمی اشتغال داشته است. می‌گوید با مجموعه مجلات رشد آشناست و رشد مدیریت مدرسه را که مطالبی کاربردی و قابل‌استفاده برای مخاطبان خود دارد، می‌خواند و بهره‌مند می‌شود. با وی در مورد فرهنگ سازمانی مدرسه گفت‌وگویی انجام شده است که در پی می‌آید:

با ساختار کنونی آموزشی، نمی‌توانیم از رهبری آموزشی صحبت کنیم. در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد از مدیران مدرسه‌های ما حتی مدیر آموزشی هم نیستند و حرکت ما به سمت رهبری آموزشی نیست. ما چاره‌ای نداریم که به سمت مدرسه مدیریت‌محور حرکت کنیم و در نوعی نظام آموزش‌وپرورش کیفی، دانش‌آموز را برای زندگی حال و آینده آماده سازیم. این مطالب، فرازهایی از گفت‌وگوی دکتر حسین عبداللهی، دکترای مدیریت آموزشی و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، با رشد مدیریت مدرسه است. او پنج کتاب علمی و آموزشی تألیف کرده است. در سال ۱۳۶۹ با مدرک کارشناسی به استخدام آموزش‌وپرورش درآمد و ۱۳ سال سابقه تدریس در دانشسراهای تربیت معلم را دارد. تا سال ۱۳۸۳ کارشناس حوزه ستادی وعضو هیئت علمی پژوهشکده تعلیم‌وتربیت نیز بود. وی در این مصاحبه ضمن بیان نظرات و دیدگاه‌های خود درباره مثلث «کیفیت، عدالت و مشروعیت آموزشی»، ابعاد مدیریت را به‌عنوان کار عالمانه، به‌ویژه در عرصه کیفیت آموزشی، برای رسیدن به توسعه انسانی، برشمرد. متن گفت‌وگو در پی می‌آید.

مدرسه در جمهوری اسلامی ایران فضایِ اجتماعیِ سازمان‌یافته‌ای است که در آن تربیت متعادل و همه‌جانبه همه فرزندان جامعه به‌طور عادلانه صورت می‌پذیرد تا هر دانش‌آموز با مشارکت فعال در تجربه‌های مدرسه‌ای، استعدادهای طبیعی و فطری خود را شکوفا کند و به سطحی از رشد شخصی متوازن دست یابد و آماده حضور شایسته در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی شود.