معلمان، به‌عنوان اصلی‌ترین مهره از منابع ‌انسانی نظام تعلم‌وتربیت، به‌طور دائم باید مورد توجه، نقد، بررسی و تبیین جایگاه قرار گیرند تا به بالندگی شغلی، ارتقای جایگاه، شأن و منزلت اجتماعی برسند. معلمی را اگر به طرز دقیق و علمی مورد توجه قرار دهیم، مراتبی فنی، تخصصی و مهارتی دارد که لازم است همواره به آن‌ها پرداخته شود. شغل معلمی در کشورمان، علاوه بر اهمیت ذاتی، باید در مقررات و قوانین حاکم نیز وجاهت و اهمیت داشته ‌باشد.

شناخت قوانین و مقررات مرتبط با شغل، از جمله نیازها و مهارت‌های «حرفه‌ای‌گرایی» در جهان امروز است. معلمان از صنوف شاخص در جامعه ایران و جهان تلقی می‌شوند و در برخی موارد بارز، تسری شرایط، مقررات یا موقعیت آنان به سایر اصناف، به تصویب قانونی خاص منجر می‌شود. «قانون گزینش معلمان» از این نمونه است که یک‌سال پس از تصویب، برای تسری آن به کارکنان سایر وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها و مؤسسات و شرکت‌های دولتی، منجر به تصویب قانونی کلان شد.