جدال افراد دانشگاهی و اجرایی از گذشته‌های دور وجود داشته و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها از بین برود. از یک‌سو، بعضی از دانشگاهیان نداشتن درک نظریه‌های زیربنایی را برای مدیران اجرایی خطرناک می‌دانند، چون می‌تواند رفتارهای متناقضی را برای هر سازمان در پی داشته باشد. آن‌ها معتقدند، داشتن سازمانی بلندمدت با سمت و سویی مشخص و حرکت به چشم‌اندازی مشترک، بدون شناخت رویکردها و سیر تاریخی علوم گوناگون ممکن نیست.

شواهد برگرفته از کارایی آموزش‌وپرورش نشان می‌دهند، فارغ‌التحصیلان توانایی جذب بازار کار را ندارند و البته از کلیه مهارت‌های زندگی و آنچه برای آن‌ها لازم است، از طریق کتاب‌های درسی، بهره‌ای نبرده‌اند. از این رو فایده‌مندی برنامه‌های درسی از مشکلاتی جدی است که از یک‌سو موجب هدررفتن منابع می‌شود و از سوی مهم‌تر، کارایی درونی و بیرونی آموزش‌وپرورش را ضعیف می‌کند. وجود مشکلات سطوح و رده‌های پایین سازمان آموزش‌وپرورش از بابت برنامه‌های درسی تألیف‌شده در رده‌های بالا برای اجرا، برنامه‌های درسی را ناکارآمد کرده است. ارتقای برنامه‌های درسی به‌منظور فایده‌محوری، به عاملیت سازمان آموزش‌وپرورش وابسته است؛ چنانکه از وظیفه تولیدکنندگی به ارائه خدمات (ابرچرخشی) تغییر یابد.