صاحب‌نظران و اندیشمندان تعلیم‌وتربیت به‌ویژه برای سنین کودکی و نوجوانی بر این باورند که تربیت همانند دیگر شئون زندگی انسان باید به دور از افراط و تفریط بر مدار تعادل و بر اساس اصول و ارزش‌های انسانی صورت گیرد. در آموزه‌های دینی از جمله بر حقوق کودکان، تربیت صحیح و زمینه‌سازی برای رشد و تعالی آن‌ها تأکید شده است. بدیهی است لازمه تحقق چنین نگرش و رویکردی، آگاهی از اقتضائات تربیتی کودکان است. آگاهی از حقوق اساسی ایشان از جمله تربیت نیکو و متناسب با فطرت خدادادی متربیان به‌عنوان امانت‌های الهی.

بازی یکی از فعالیت‌های اصلی و سرگرم‌کننده دوران کودکی است که بخش زیادی از وقت کودکان به آن اختصاص می‌یابد. بازی‌های کودکان در سنین خردسالی شکل‌ها و انواع متنوعی دارند و هر یک بخشی از جنبه‌های رشدی کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. اگر بازی را چنان که پیاژه ذکر کرده است، شغل کودکان به حساب آوریم، اسباب و وسایل بازی نیز به عنوان ابزار کار آن‌ها به حساب می‌آیند و به کودکان کمک می‌کنند از بازی‌های خود لذت بیشتری ببرند و از فایده‌های آن‌ها بهرمند شوند. بازی‌ها و وسایل سازمان‌نیافته برای کودکان فرصت‌های ارزشمند بی‌شماری به‌منظور سرگرمی، ابتکار و خلاقیت و برای بزر‌گسالان نیز موقعیت‌های مناسبی برای مطالعه و شناخت فراهم می‌آورند.

والدین به ‌تناسب توانمندی‌های خود، آگاهانه یا ناآگاهانه از سبک‌های متفاوت فرزندپروری برای تربیت کودکان خود استفاده می‌کنند و هر چند که اوقات زیادی را با فرزندان خود سپری می‌کنند اما تربیت کودکان امری لذت‌بخش و در عین حال پیچیده است. نکته این است که توجه به چه مسائلی می‌تواند در موفقیت والدین در تربیت فرزندان اثرگذار باشد؟