در فرهنگ ایرانی‌اسلامی و به‌تبع آن در تاریخ ادبیات فارسی، نمونه‌های بسیاری از شعر و نثر می‌توان سراغ گرفت که در آن‌ها به بزرگداشت معلم و پاسداشت جایگاه او پرداخته شده است. مسلّم است، قصد نداریم در این یادداشت کوتاه تمامی این نمونه‌ها را جمع‌آوری کنیم و طبیعی است که این امر امکان‌پذیر نیست. اما به چند نمونه از این آثار، به‌عنوان مشتی نمونه خروار، اشاره خواهیم کرد که از قضا نمونه‌های به نسبت مشهوری نیز محسوب می‌شوند. آثاری از این دست از فرهنگ ایرانی‌اسلامی برخاسته‌ و از آموزه‌های دینی نیز متأثّرند. چنانکه حدیث مشهور حضرت علی (ع) را همه شنیده‌ایم که فرموده‌اند: «مَن علّمنی حرفاً فقد صیّرنی عبداً»: هر کس حرفی به من بیاموزد، مرا بنده خودش کرده است.

روایتی از تلاش‌های دلسوزانه برای بازسازی یک مدرسه روستایی