مجله رشد آموزش ریاضی، تداوم معنادار خود را مدیون تعامل و تبادل‌نظر دائمی با مخاطبان اصلی خود که معلمان ریاضی و دست‌اندرکاران آموزش معلمان ریاضی هستند، می‌داند. به همین دلیل، بیشترین تلاش اعضای هیئت تحریریه مجله، جست‌وجو برای پیدا کردن راه‌های مختلف ایجاد چنین تعامل و تبادل‌نظری بوده است. خوشبختانه از سال ۱۳۸۱ که به همت مسئولان محترم دفتر انتشارات کمک آموزشی، تولید و توزیع مجله، نظم بیشتری یافته و تیراژ آن نیز بالاتر رفته است، معلمان محترم ارتباط بیشتری با مجله خودشان برقرار کرده‌اند و بیشتر از گذشته، دیدگاه‌های خود را برای چاپ، ارسال کرده‌اند. به همین دلیل، آرزوی دیرینه دفتر انتشارات و تکنولوژی آموزشی و هیئت تحریریه مجله رشد آموزش ریاضی می‌رود تا تحقق یابد. در نتیجه، با نظر هیئت تحریریه مجله، قرار شد تا دیدگاه‌های ارسالی عیناً و بدون ویرایش چاپ شوند. در ضمن، از خوانندگان محترم استدعا داریم که پاسخ‌گو و منتقد دیدگاه‌ها باشند و تعامل و تبادل‌نظر را از طریق بازتاب بر آن‌ها، معنادارتر و کارآمدتر کنند.

نه پرس‌وجو، نه نقشه و نه GPS (سامانه اطلاعات جغرافیایی)؛ به هیچ‌یک نیازی نداشتیم چون مقصد مشخص بود: بالای تپه خارج شهر، عمارتی با معماری غریب. از همین‌جا هم سیمای غیرمعمولش قابل تشخیص بود و عجیب‌تر از همه، کنگره‌های نامتقارن بر فراز آن، که ظاهری لوکوموتیوگونه به آن می‌بخشید. با این همه بیش از آنکه مضحک باشد، ابهت دژهای جنگی را در بیننده تداعی می‌کرد. در یک سال اخیر، با مناسبتی که تعیین شده بود، افراد از انواع ملیت‌ها به دیدار ساکنانی از این عمارت می‌رفتند که به نوعی آن‌ها را منسوب به خود می‌دانستند. برخی از آنان با شمار بیشتری از ساکنان، وعده ملاقات داشتند اما ما فقط می‌خواستیم خانم زرگون و آقای بور را ببینیم که گفته می‌شد با پارسیان، ارتباطی دیرینه داشته‌اند ...

احوال دوگانه امروز جامعه ایرانی قدمتی بیش از یک سده دارد؛ دوگانگی‌ای ناشی از تعارض میان عالم نو و کهن. شناخت این احوال به‌خصوص در عالم معماری لازم می‌نماید. این شناخت را باید از نخستین معمارانی آغاز کرد که این احوال بر ایشان عارض شد. میرزا مهدی‌خان شقاقی ملقب به ممتحن‌الدوله از اولین استادان معماری است که در دوره قاجار برای تحصیل معماری به فرنگ فرستاده شد. بنای عمارت و آیینه‌خانه مفخم از آثار به جامانده از این استاد معمار است که در شهر بجنورد واقع شده است. با بررسی‌های انجام شده، مشخص می‌شود که این بنا در موارد بسیاری از قوانین و اصول معماری غرب پیروی کرده است. وجود عناصری مانند سنتوری، استفاده از نقوش اساطیری در سنتوری، ستون و نیم‌ستون‌هایی بی‌شمار و استفاده از سقف شیروانی بدون توجه به اقلیم منطقه از ویژگی‌های بارزی است که متأثر بودن معمار این بنا از فرهنگ غرب را به‌وضوح نشان می دهد.