همه کودکان و نوجوانان ذاتاً شعر را دوست دارند و از آن لذت می‌برند. شعر تنها وسیله‌ای برای تفریح، سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت و شاد‌کردن کودکان و نوجوانان نیست، بلکه شعر راهی برای بهره‌مند کردن کودکان و نوجوانان است از چشمه یا جویباری درونی و همیشگی در درونشان که روانشان را از شادابی و تازگی سرشار می‌سازد. آن هم نه شادابی تنها، چرا که دوست داشتن و درک شعر به‌گونه‌ای دریافت و حس ششم برای کودکان به ارمغان می‌آورد که در روبه‌رو شدن آن‌ها با زندگی و جهان پیرامون، از کودکان و نوجوانان انسان‌هایی چالاک می‌سازد.
۱۶ اسفند ۱۳۹۹