بخواهیم یا نخواهیم، اولیا (مقدم بر دانش‌آموزان) مخاطب اصلی مدرسه‌اند. درست است که بچه‌ها در مدرسه درس می‌خوانند، اما آن‌ها به‌واسطه انتخاب اولیایشان در مدرسه تحصیل می‌کنند و مدرسه‌ها پاسخ‌گوی اولیا هستند؛ به‌طوری که امروز نمی‌توان امور مدرسه را بدون در نظر گرفتن اولیا پیش برد و راهبری کرد. بر این اساس، لزوم برقراری ارتباط مؤثر و سازنده با اولیا یکی از اصول بدیهی مدیریت مدرسه شناخته می‌شود. اما مدیران مدرسه‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: گروهی که برقراری ارتباط با اولیا را تنها یک راهکار (تاکتیک) تلقی می‌کنند و دسته دوم که آن را راهبردی (استراتژیک) کلیدی می‌دانند.

اهمیت دانش تربیتی در مدیریت مدرسه

در دنیایی زندگی می‌کنیم که هر اتفاقی اثر خود را روی بخش‌های گوناگون می‌گذارد. دوران کرونا هم به ما یاد داد، موضوعاتِ از پیش‌تعیین‌شده ممکن است در شرایط و موقعیت‌های جدید جوابگو نباشند و باید به دنبال یافتن راهکارهای جدید بود. آموزش نمی‌تواند تنها به‌صورت حضوری انجام شود. باید برای آموزش‌های مجازی زیرساختی تعیین شود تا به هر دلیلی در شرایط تعریف‌نشده قرار گرفتیم، بتوانیم شرایط را مدیریت کنیم. اتفاقاتی مانند سیل، زلزله و شیوع بیماری‌ها شرایطی را به وجود می‌آورند که باعث می‌شوند از فضای حضوری مدرسه محروم شویم و نوعی دیگر از آموزش را جایگزین آموزش حضوری کنیم تا بتوانیم اهداف آموزشی را پیش ببریم. نوعی از آموزش که شاید در پساکرونا دیگر نتوان آن را به‌طور کامل از برنامه‌های آموزشی حذف کرد.