باخبر شدیم که حوزه تربیت و یادگیری کار و فناوری دفتر تألیف کتاب‌های درسی مشغول برنامه‌ریزی، تألیف و نهایی‌سازی بسته‌های جدید یادگیری درس کار و فناوری است. از این رو با دکتر روح‌الله خلیلی بروجنی که از خردادماه سال ۱۴۰۱ مسئولیت ریاست گروه حوزه کار و فناوری را بر عهده گرفته است گفت‌وگو کردیم تا از کیفیت این تغییرات بشنویم. آنچه در ادامه می‌خوانید، خلاصه گفت‌وگوی ما با دکتر خلیلی بروجنی است که در دفتر حوزه تربیت و یادگیری کار و فناوری انجام شده است:

اگر یک بار چگونه آموختن خودمان را از سال‌های بسیار دور تا امروز مرور کنیم، به‌درستی درخواهیم یافت که بسیاری از دانسته‌های خود را مدیون پرسش‌هایی هستیم که آن‌ها را با دیگران در میان گذاشته و پاسخ مناسب دریافت کرده‌ایم. بنابراین، پرسیدن نقش بسیار مهمی در یادگیری دارد. اما همین پرسیدن، نکته‌های ریز و درشت فراوانی دارد؛ اینکه چگونه بپرسیم، کجا و در چه موقعیتی سؤال خود را مطرح کنیم و با چه کسی پرسش خود را درمیان بگذاریم تا به بهترین جواب برسیم. در مقام مشاور، معلم، مدیر یا والدین، چطور باید با پرسش‌های بچه‌ها روبه‌رو شویم و به آن‌ها پاسخ دهیم؟ همچنین خودمان چگونه باید از آنان سؤال کنیم و جواب بگیریم؟ با پرسش‌‌های متعدد و متنوع در این زمینه، به دیدار دکتر مریم پورثانی، عضو هیئت‌علمی «دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی» در گروه کتابداری و اطلاع‌رسانی و مشاور دانشکده پیراپزشکی این دانشگاه رفتیم و با ایشان به گفت‌وگو نشستیم. آنچه پیش روی شما قرار دارد حاصل این گفت‌وگوست. متن کامل این مصاحبه را می‌توانید به‌صورت پرونده (فایل) صوتی از طریق «رمزینه سریع پاسخ» (کیوآرکد) در همین صفحه دریافت کنید و بشنوید .

علی‌اکبر تاجیک متولد ۱۳۶۱ از استان گلستان، شهرستان گرگان، روستای سُرخَنکلاته است. لیسانس آموزش‌وپرورش ابتدایی دارد. در گذشته آموزگار سوم ابتدایی و چندپایه در پایه‌های پنجم و ششم بوده است. به مدت یک سال مسئول دفتر مدیر آموزش‌وپرورش شهرستان گرگان و چهار سال هم در سمت کارشناس تکنولوژی و گروه‌های آموزشی ابتدایی شهرستان گرگان خدمت کرده است. در اداره آموزش‌وپرورش هم بوده است، اما می‌گوید: «برای من بهشت گمشده‌ام مدرسه روستایی بود، که آن را پیدا کردم. چون بچه‌های روستا از نظر امکانات آموزشی، رسیدگی والدین و شرایط اقتصادی کمتر برخوردارند. در چنین شرایطی، بهتر دیدم در محیط روستا به خدمت ادامه دهم. از طرف دیگر، فضای آرام و دوستانه و طبیعت بکر روستا هر انسان خوش‌ذوقی را به سمت خود می‌کشاند.»