«پویانمایی» (انیمیشن) شاخه‌ای از هنر سینماست و در ساخت آن بسیاری از تخصص‌های مشترک با سینما دخالت دارند. قدیمی‌ترین تلاش باستانی بشر برای ارائه تصویرهای متحرک، روی جام سفالین یافت‌شده از «شهر سوخته» به‌ دست ‌آمده است. این سفالینه مربوط به اواخر نیمه هزاره سوم قبل از میلاد و دارای نقش‌های هدفمند حرکت بز برای خوردن برگ درخت است که با کنار هم قرار دادن آن‌ها با نوعی تصویر متحرک روبه‌رو می‌شویم. در ایران، اسفندیار احمدیه فیلم «ملانصرالدین» را به‌عنوان اولین پویانمایی ایران در سال 1336 ساخت. پرویز اصانلو، جعفر تجارتچی، نصرت کریمی، فرشید مثقالی و آراپیک باغداساریان از دیگر هنرمندان این رشته هنری بودند. پس از یک دوره رکود چند‌ساله، مراکزی مثل «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی»، «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان»، «سیمای جمهوری اسلامی ایران»، «مرکز هنری صبا»، انجمن سینمای جوانان ایران (به شکل نیمه‌حرفه‌ای)، «مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی» (به شکل حرفه‌ای)، «حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی» و بخش خصوصی، مجموعاً با بیش از دو هزار نفر در این حرفه فعالیت کرده‌اند.

کارآفرینی فرایند خلق هر چیز نو و باارزش است، با صرف وقت و تلاش، همراه با خطرات مالی، روحی و اجتماعی، و به‌دست آوردن پاداش‌های مالی و رضایت فردی و استقلالی که از آن ناشی می‌شود. کارآفرینی از عوامل اصلی ایجاد ارزش اقتصادی و ابزاری کارآمد برای ایجاد اشتغال اثربخش و کاهش تعداد بیکاران محسوب می‌شود. اما مهم این است که اکنون در عرصه جهانی، افراد خلاق و مبتکر به‌عنوان کارآفرینان منشأ تحولات بزرگی در زمینه‌های صنعتی، تربیتی و خدماتی شده‌اند. همچنین، چرخ‌های توسعه اقتصادی، همواره با توسعه کارآفرینی به حرکت درمی‌آید. به‌عبارت بهتر، کارآفرینی موتور رشد و توسعه است. بهره‌گیری از فرصت‌ها در درجه اول نیازمند شناخت فرصت‌ها و همچنین ویژگی‌ها و مهارت‌های مورد نیاز برای استفاده از این فرصت‌هاست و البته کسب این شناخت و آگاهی، مستلزم کسب و سازمان‌دهی اطلاعات است. سازمان‌دهی اطلاعات به‌عنوان ابزار دستیابی به دانش و شناخت فرصت‌ها و بهره‌گیری از آن‌ها، به کارآفرینان کمک شایانی می‌کند و این نقطه اشتراک سازمان‌دهی اطلاعاتی و کارآفرینی است.