مهم‌ترین ماحصل عصر دانش و اطلاعات، تغییر در ساختار و مفاهیم آموزشی و نگرش جدید به یادگیرنده است. در این میان انتظارات والدین از فرزندانشان معنای متفاوت پیدا کرده است؛ به‌گونه‌ای که خواستار پرورش افرادی خلاق، کارآمد و کارآفرین‌اند. از سویی دیگر، یکی از اهداف هر نظام تربیتی عبارت است از تربیت افرادی متفکر و نوآور که برای جامعه مفید باشند. تحقق این هدف در مدرسه صورت می‌گیرد و عامل اصلی آن معلم و کلاس درس است. شاید به‌ظاهر مفهوم «خلاقیت در تدریس» ساده انگاشته شود، اما ورود به دنیای پرپیچ‌وخم آن، مستلزم شناخت کافی عناصر آن، شناسایی ویژگی‌های افراد خلاق و نحوه پرورش افراد دارای تفکر واگراست. اگر خلاقیت را خلق‌کردن اثری جدید بدانیم، یعنی دوباره دیدن پدیده‌ها، و درک و تلاش برای بهتر ساختن آن‌ها. حال اگر کلاس درس را شاهراه اصلی پرورش خلاقیت بدانیم، معلم آگاه و باانگیزه عامل اصلی آن است که با فراهم‌کردن شرایط، بستر مناسبی را برای تدریسی پرنشاط مهیا می‌‌کند. این مقاله به موضوع خلاقیت در تدریس و ارائه راهکارهایی برای ایجاد خلاقیت در دانش‌آموزان می‌پردازد.

نگاه شما به معلم بودن چیست؟ معلم قرار است دقیقاً چه کار کند؟ ما معلم‌ها باید صرفاً محتوای آموزشی معینی را در کلاس بیان کنیم و از آن خارج شویم؟ اگر شما هم مثل من برایتان پیش آمده‌است که دانش‌آموزتان چند جلسه پشت سر هم کاری را به تعویق انداخته است، چگونه با او مواجه شده‌اید؟ آیا نیاز است برای حل این مشکل دانش‌آموزان، آموزش‌های مجزایی در نظر بگیریم؟